Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1861

De dichter van een volkslied.
Medegedeeld door S. de B....

Wanneer wij het geliefkoosde ‘Wien Neêrlandsch bloed door de aadren vloeit’ hooren, dan denken wij daarbij niet altijd aan den dichter; maar als wij aan hem denken, dan is het om ons te herinneren, dat onze zoo gevierde Tollens zijne laatste levensdagen in rust heeft mogen slijten op het stille dorp Rijswijk, als rentenier, en dat hem na zijnen dood alle mogelijke eer is bewezen, de oprigting van monumenten niet te vergeten.

En als wij ons dat alles herinneren, doet het ons goed aan het hart. Er zijn wel natiën, die niet met zooveel zelfvoldoening kunnen terugdenken aan den man, die hun de woorden geleverd heeft van een lied, dat voort zal blijven leven door eene reeks van opvolgende geslachten heen. Zoo is het gesteld, onder anderen, met onze Engelsche naburen en hun ‘God save the King,’ of zoo als het tegenwoordig heet: ‘God save the Queen.’

Ik behoef u dat geheele lied niet over te schrijven. Gij kent het, en gij kent er ook de wijs van. Op de zelfde wijs

[p. 478]

hebben wij zelfs eene verhollandschte navolging er van in het u almede bekende:

God zegen Neêrlands vorst,
Die 's lands belangen torscht,

God zegen hem!

Dat hij ons lang regeer,
Den vijand van ons keer,
En ons geluk vermeer,

God zegen hem!

Zoo luidt het eerste couplet van die navolging.

Maar wat misschien minder algemeen bekend is, is het lot en het uiteinde van den Engelschen Tollens - ik bedoel den maker van het ‘God save the Queen,’ den man die èn de woorden èn de muziek heeft vervaardigd van het volkslied der Engelschen. Zijn naam was Henry Carey. In weerwil van zijne dubbele verdienste als dichter en als componist van het zoo bij uitnemendheid populaire ‘God save the Queen,’ was Henry Carey dood-arm, en leed hij gebrek, zòò, dat hij in den laatsten tijd van zijn leven, geheel uitgemagerd, letterlijk niets anders was dan vel over been, en dat hij, om een einde aan zijne ellende te maken, zijn leven besloot met eenen zelfmoord en zich ophing.

Voorwaar eene treurige gedachte, die nog bitterder gewaarwording moet te weeg brengen, wanneer men een vrolijk gezelschap, wel verzadigd en met volle glazen voor zich, in chorus de parodie hoort aanheffen op een der coupletten van het ‘God save the Queen.’ Die parodie wil ik als eene aardigheid hierbij voegen; zij luidt als volgt:

Oh, my dear lord, arise!
Send us some mutton-pies,

That we may eat!

Send us roast-beef in store,
And when 't is done, send more.
Send us th' key of th' cellar-door,

That we may drink!

Dit beduidt ongeveer:

Och, zend ons, beste heer!
Wat lams-pastijtjes weer,

Een tafel vol!

[p. 479]

 

Zend ons in overvloed

 

Gebraden vleesch, dat 's goed;

 

En krachtig druivenbloed,

 

Met vaten vol!