Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1860

George Freshfield. Uit het Engelsch van William Johnston, schrijver van ‘de Tweelingzusters.’ Te Amsterdam, bij de Wed. W. v. Hulst. In groot 8vo. 2 Dln., met gelithogr. titels en vignet. 214 en 199 blz. Prijs f 4,40.

Wel tijdelijk minder drok dan vroeger, niettemin nog in genoegzame mate, voorziet de pers ons van vertaalde romans. Uit alle hemelstreken voerde zij ze aan, regtstreeks van haven tot haven, of ook bij lastbreking in eene tusschenhaven. De Britsche nabuur leverde een ruim contingent in de massa, en ook thans gaan vele uitgevers daar ter markt. Gelijk alle andere artikelen, van stoffelijken aard, hebben niet minder de van daar oorspronkelijke geestvruchten, hare eigenaardig Engelsche tint en waas. Dat eigenaardige, wij erkennen het gereedelijk, heeft in menig opzigt voor ons iets aantrekkelijks. Niet in alles toch. Er was ook, wat hinderlijk, in geenen deele uitlokkend mogt geacht worden. Misschien was 't enkel, of grootendeels slechts een gereed hulpmiddel, om een opgezet werk te doen dijen tot de gebruikelijke ‘three vol's,’ - maar ze konden ons nooit bevallen, die, telkens wederkeerende, òf ellenlange, dikwerf soeperige redeneringen, òf evenzeer uitgerekte, meermalen gansch geen steek houdende, drooge betoogen, - ze deden ons walgen; en nog erger wanneer ze met eene piquante saus van Engelsche, schrikkelijk oudmodische dogmatiek, of zoutelooze allegoriek en mystiek ruimschoots waren bedropen - dan was 't in 't geheel niet te verteren. Meer dan eens ook hebben wij; waar ons een Engelsch product ter overbrenging werd opgedragen, zonder gewetenswroeging vrijelijk het snoeimes aangelegd, alleen zorgende het zakelijke, het vruchthout te bewaren, met zijne eigene tint en waas, doch voor 't overige wegsnijdende al wat zich, zonder 't fatsoen van den boom te schenden, maar kappen liet.

Nu, in den ‘George Freshfield’ vindt men niets van dat hinderlijke. Mogelijk dat de Vert. deed als wij, alle wildhout en uitwassen wegsnoeide; maar 't komt ons toch voor, dat hij zulks niet behoefde te doen; zonder het origineel te hebben

[p. 421]

gezien, gelooven wij dat ook dit vrij zal zijn geweest van de erfsmet, want in de vertaling is geenerlei snoeiwonde merkbaar.

Dat is ééne verdienste, en eene niet geringe, ofschoon eene negatieve; doch het boek heeft er meer, en positieve.

1^o. Heeft het, zonder overdrijving, de voor ons zoo aantrekkelijke, Engelsch eigene waas en tint.

2^o. 't Is alles handeling en leven, aanschouwelijk; de karakters niet verhaald, maar geschetst in daden en uitingen der opgevoerde personen - geschetst, bij wijlen slechts te vermoeden gegeven, want het heeft soms wel een ietwat fragmentarisch aanzien, zoodat de schrijver het, naar onze meening, zelfs met groot gemak, ook buiten overmatige redenering of betoog, nog eenige vellen had kunnen uitspinnen; - maar 't verheugt ons zeer dat hij het niet heeft gedaan, liever nog wat meer voor het nadenken des verstandigen lezers overgelaten; want, 1000 tegen één, dat het bij de uitspinning zou gewonnen hebben. Zoo als 't is, ontvangen wij 't met groot genoegen. Na 't geheel, en op ons gemak, doorlezen te hebben - van waar het wat late rapport; 't geen de Red. ons ten goede houde! - bevelen wij 't allen liefhebbers van goede Romanlectuur allezins aan. Dat geest en strekking niet kwaad zijn, spreekt, na 't bovengezegde, van zelf; wij zouden 't zonder dat niet kunnen aanbevelen, ware 't in ander opzigt ook nòg zoo schitterend mooi. Nog dit zij er bij gevoegd: de beminnaars van horreurs in karakters of tooneelen vinden hier hunne gading niet. Hoewel in hoofdzaak de geschiedenis van één man en één meisje, zijn er genoeg differerende personen omheen gegroept, en wisselt het tooneel ook dikwerf genoeg. Moge onze aanbeveling er toe medewerken, dat de bibliotheken het niet voorbijgaan, en de leesgezelschappen het bij de keuze voor het saizoen, vooral mede opnemen.

o.d.