Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1860

Eene zitting van den Belgischen senaat. Redevoering van Z.K.H. den Hertog van Braband. 's Gravenhage, Gebroeders Belinfante, 1860.

De redevoering van Belgie's toekomstigen vorst is allezins lezenswaardig; met regt zegt de schrijver, dat zij ook voor Nederland van zeer veel belang is en ‘zulke woorden moeten opwekken tot edelen wedijver in 't opsporen van uitwegen voor den handel, in 't uitbreiden van handelsgemeenschap, in 't bevorderen van onze industrie, in het toerusten van Nederland door meerdere spoorwegen, opdat de slagboomen, die nog tusschen de onderscheidene landen staan, meer en meer vallen.’

Was men in Pruisen, Zweden, Noorwegen, Denemarken nog kort geleden, in Frankrijk en Engeland, ja schier in alle landen van Europa er op bedacht, om voor de middelen van volksbestaan, nieuwe hulpbronnen aan gene stranden der wereldzeeën op te sporen (bladz. 7): ook in België zal men niet achterblijven: het kan niet anders of de welsprekende woorden van den hertog van Braband moeten indruk gemaakt en tot krachtsinspanning opgewekt hebben.

Ik ga u een en ander van de rede mededeelen. Na met een kort woord den handelstoestand van België in 't algemeen te hebben aangeroerd, maakt de vorst eenige consulaire berigten bekend, waaruit blijkt hoe voor België ‘het bedrag

[p. 357]

der débouchés in het buitenland gemakkelijk vertienvoudigd en het loon der uitvoeren, tot nu toe uitsluitend aan vreemde handen toevertrouwd, uitgewonnen worden kan. Uit alle landen schier der wereld, komt de roepstem om hnadelskantoren en dépôts; zulk eene eenstemmigheid, zulk eene eenparigheid tusschen personen uit ver af gelegene landen, personen die elkaâr welligt nooit hebben gezien, noemt hij te regt een voldoend bewijs voor de waarheid hunner verzekeringen. Met ferme taal moedigt hij de leden der Kamer aan om Belgiesche huizen en kantoren in 't leven te roepen, en wijst op 't voorbeeld van Duitschland, Engeland en Zwitserland, om zijne woorden te bekrachtigen. Ook de geschiedenis van zijn eigen land roept hij tot getuige. Ten slotte toont hij aan, hoe de handelskantoren en volkplantingen niet slechts de hefboomen voor de handelsbelangen der volkeren geweest zijn, maar ook de meeste natiën aan die nederzettingen, verledene of tegenwoordige grootheid verschuldigd zijn.

Met regt werd den vorst voor zulke woorden hulde toegebragt, en daarin een waarborg voor Belgie's toekomst gezien. Ik twijfel niet, of zijne redevoering zal hier met belangstelling worden gelezen: immers de woorden die wij vinden op bladz. 45, ‘want het verbeterde en goedkoope fabrikaat is slechts het eerste vereischte voor den bloei der nijverheid: het tweede is, de kunst te verstaan om bestellingen uit te lokken, om te weten wat de kooper verlangt, wat hij waardeert omdat het voor hem geschikt is, wat zijnen smaak streelt en met zijne hulpbronnen overeenkomt;’ ze zijn woorden ook voor Nederlanders; de pogingen die tot dat doel strekken, het kan niet anders, ze moeten met nieuwsgierigheid worden vernomen.

L.

h.e.m.