Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1858

De Geneeskundige Wets-Ontwerpen, door de Regering aangeboden aan de Staten-Generaal, beschouwd door B.F. Suerman, Oud-Hoogleeraar te Utrecht. Utrecht, C.G. van der Post. 1857. In gr. 8vo. 42 bl. f :-50.
Het Ontwerp der Geneeskundige Staatsregeling (1857), getoetst aan de eischen der maatschappij en het belang der geneeskunstoefenaren in Nederland, door D. Veegens, Medic. et Chir. Doctor te Weesp. Weesp, G.C. Brugman. 1857. In 8vo. 13 bl. Tweede Stuk 19 bl. f :-30.
Betoog, dat het veroorloven van de burgerpraktijk aan de Officieren van Gezondheid zoude zijn regtvaardig, billijk en het algemeen ten nutte, door een Officier van Gezondheid. Te Deventer, bij J. Brinkgreve. 1857. In post 8vo. 27 bl. f :-30.

Ofschoon de geneeskundige wets-ontwerpen, waarop de drie bovenstaande geschriften betrekking hebben, reeds in het vorige jaar bij de Tweede Kamer der Staten-Generaal ingediend en in de Sectiën onderzocht werden, zoo is echter, na de verandering onlangs in het Ministerie voorgevallen, voor alsnog de tijd niet te voorzien, waarop zij in discussie gebragt zullen worden. Moge hierdoor voor het oogenblik, de belangstelling in zoodanige geschriften eenigermate verminderd zijn, zoo

[p. 386]

blijft echter al wat over de genoemde wets-ontwerpen eenig licht verspreiden kan, of daarin leemten en gebreken aanwijst, van het grootste gewigt.

1. De hoogleeraar suerman ontwikkelt zijne bedenkingen tegen de nieuwe wets-ontwerpen op eene duidelijke en allezins humane wijze, en staat tot dat einde achtereenvolgens stil bij de vier soorten van Doctoren, die de concept-wet erkent, bij de geneesmeesters en handlangers, en eindelijk bij de provinciale artsen, de provinciaal-scheikundigen en de arrondissementsartsen, die, met een inspecteur aan het hoofd, het geneeskundig bestuur zullen uitmaken. Behalve het genoemde personeel worden er, naar behoefte, nog bijzondere inspecteurs erkend, terwijl er ook nog twee onderscheidene commissiën, eene geneeskundige en eene gezondheids-commissie worden voorgedragen. Daar nu deze en andere, tot de geneeskundige hiërarchie, de kunstoefening, de handhaving der geneeskundige politie, de geregtelijke geneeskunde enz. betrekkelijke vraagstukken onder de zeer betwistbare onderwerpen van den dag moeten gerangschikt worden, zoo heeft het onbedenkelijk veel waarde, daarover het gevoelen van een hoogst ervaren, in de praktijk grijs geworden geleerde, die daarenboven vijftig jaren lang lid der provinciale geneeskundige commissie voor Gelderland, en later voor Utrecht geweest is, te mogen vernemen.

2. De heer veegens staat in de eerste plaats stil bij de geneesmeesters, die in het wets-ontwerp, regelende de uitoefening der geneeskunst, als tweede geneeskundige stand, worden toegelaten, tot welk einde hij betoogt, dat die toelating inconsequent is met betrekking tot het aangenomen beginsel der wet, onverantwoordelijk met betrekking tot de regten der maatschappij, onwaardig met het oog op den rang van den geneeskunstoefenaar. De overige, niet ongegronde, bedenkingen van den schrijver hebben niet slechts op den verderen inhoud van het genoemde eerste Ontwerp, maar ook op Ontwerp 2, regelende de uitoefening der artsenijbereidkunst en den handel in geneesmiddelen en in heelkundige werktuigen, op Ontwerp 3, regelende het geneeskundig bestuur, en op Ontwerp 4, regelende het onderzoek naar de bekwaamheid van aanstaande geneeskunstoefenaars en apothekers, betrekking, en worden grootendeels in den vorm van aanmerkingen op de voorgedragene afzonderlijke wets-

[p. 387]

artikels medegedeeld, zoodat wij ons door eene nadere vermelding er van aan te groote uitvoerigheid zouden schuldig maken.

3. De ongenoemde schrijver tracht te betoogen, dat het wettelijk veroorloven der geneeskundige burgerpraktijk aan de officieren van gezondheid niet alleen met de regtvaardigheid en billijkheid strooken, maar ook aan de belangen der maatschappij bevorderlijk zijn zou. Ofschoon zijn geschrift het vermoeden van eene oratio pro domo, van een strijd voor haardsteden en altaren opwekt, zoo zouden wij hierin echter gereedelijk berusten, bijaldien de schrijver slechts getoond had, dat hij voor de taak, die hij op zich nam, behoorlijk berekend was. Dit is echter niet het geval, vermits taal en stijl hoogst gebrekkig zijn. Men oordeele uit de twee volgende staaltjes, aan de eerste bladzijde ontleend: ‘Bij de polemiek enz. vallen terstond twee fouten in het oog - twee fouten namelijk, van uit de rigting beschouwd, van waaruit ik eenige opmerkingen het publiek in uitgebreidden zin genomen, wensch ten beste te geven’. En vier regels later: ‘terwijl als een uitvloeisel daarvan zij, bij het bespreken van de militaire geneeskundigen tegenover hunne medeburgers zich daarenboven slechts éénzijdig doen hooren.’