Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1858

Het Gebed, een middel van hulp en troost in alle tijdperken en omstandigheden van den levensweg des Christens, opgehelderd en gestaafd door voorbeelden uit den Bijbel. Door den Schrijver van ‘De Middag des Levens’. Gravenhage. M.M. Couvée. In post 8vo. VIII en 172 bl. f 1-60.

Wij hebben de eer niet ‘De Middag des Levens’, noch zijnen schrijver te kennen, doch hebben hem met genoegen uit het aangekondigde lieve boekske eenigzins nader leeren kennen, alhoewel zonder zijn naam te weten. Fraai ziet het boekske er uit- en inwendig uit, en wacht blijkbaar met zijn elegant linnen bandje, zijne vergulde snede, zijn fraai papier, netten druk en vignet op den titel, geene lezers of lezeressen uit den vlegel- of pekbroeken-stand, noch uit de bewoners der stedelijke achterbuurten. Dan toch zou er eene ‘volksuitgave’ van bezorgd moeten zijn, wat wij niet weten, en wel goed achten zouden. Wij houden toch veel van den ernstig vromen, den heilig geloovigen zin des Schrijvers; wij houden het er voor, dat juist het gebed het voortreffelijkste middel is van 's menschen godsdienstige ontwikkeling, en kunnen ons naauwelijks begrijpen, hoe men over deze zaak, die in 't openbaar zoo sterk verlangd wordt, in 't verborgen dikwijls hoort spotten, althans ligtzinnig spreken. Eene handleiding om goed, betamelijk, Gode behagelijk te leeren bidden,

[p. 218]

komt nimmer te onpas. En het werkje, dat wij hier aankondigen, mag dezen naam dragen. Wij kunnen dus in gemoede de lezing en het gebruik aanbevelen, evenwel niet zonder de volgende wenken gegeven te hebben. De S. behoort tot de gematigde ernstig-vrome regtzinnigen. Zoo leert hij, bl. 19, dat wij allen, als nakomelingen van adam, van nature verdoemelijk zijn voor God; maar ook bl. 29, dat God ten opzigte der gaven, die wij van Hem bidden, juist zoo met ons handelt, als elk verstandig en liefderijk vader met zijne kinderen. Wij gelooven niet, dat dit boekske het werk is van eenen Theoloog; daartoe zijn de redeneringen, ook bij het populaire karakter van den stijl, toch niet diep genoeg ingaande in de zaken, daartoe zijn ook sommige fouten al te onnoozel, b.v. om aan salomo de spreuk toe te schrijven: ‘het zijn sterke beenen die de weelde dragen kunnen’, bl. 37 en 60; om de wijsheid, die salomo bad, tot de tijdelijke gaven Gods te brengen, bl. 39; om te beweren, dat jezus van maria magdalena getuigt, dat zij veel lief had, omdat haar vele zonden vergeven waren; - en derg. Wij zwijgen van sommige taal- en stijlfouten, die wij hopen, dat ongelukkige insluipingen geweest zijn, b.v. van geslagt tot geslagt, bl. 44. Voortreffelijke wenken omtrent het godsdienstig leven en vooral omtrent de godsdienstige opvoeding bevat het werkje vele, b.v. bl. 45, en daarom juist wenschen wij het in veler handen. Onzes inziens is het geschreven door een degelijken, praktischen katechizeermeester uit eene onzer groote steden.