Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1856


Naar land! Een lied des ouderdoms. Door Joh^s H^k. Jonckers. Naar Land, naar Land! Van 't hobblen op de baren Ben ik zoo moede en zoo mat. Kom, voor 't lest nog eens krachtig den roeispaan gevat, En daar ginder de branding doorvaren - Dan anker, mijn bootjen, aan 't strand!
[pagina 652]
Naar Land, naar Land! Verguld van zonnestralen Was soms wel de gladde vloed - Maar 'k heb stormen en klippen en kolken ontmoet - Zoo 'k gered weder adem mogt halen, 't Was hulpe van magtiger Hand. Naar Land, naar Land! 'k Voer af met blonde lokken - Nu zijn ze zoo grijs en ijl. Lang gebluscht is des oogappels vurige pijl, En de rugspier is krom mij getrokken, En ontwricht is der knieën band. Naar Land, naar Land! Met talrijke gespelen Begon ik de levensvaart. 'k Zag hun bootjens gezellig rondom mij geschaard, 'k Zag in golfslag en stilte hen deelen - Thans zijn zij reeds aan d' oeverkant. Naar Land, naar Land! Vader! Uw kind wil rusten, Rusten naar ligchaam en geest. Sterk nog eenmaal den arm, zóó verstramd en ontpeesd - Mijn dierbren wenken aan gindsche kusten - Naar Land hijgt mij 't harte - naar Land! Heteren, Junij 1851.