Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1856

Cleve Hall. Door de Schrijfster van: ‘Geertruida’, ‘Blanche Evelijn’, ‘De Beproevingen des Levens’, en ‘Katharina Ashton’. Uit het Engelsch. Twee Deelen. Te Amsterdam, bij P.N. van Kampen. 1856. In gr. 8vo. 699 bl. f 6-90.

Wij hebben al de werken gelezen, die van deze Schrijfster in onze taal zijn overgebragt, en getuigen er gaarne van: dat wij den tijd er aan besteed, niet beklagen. Dit verhaal heeft dezelfde verdienste en hetzelfde gebrek dat ook de vroegere verhalen hebben: het is het gebrek van langwijligheid. Maar als men bedenkt dat de Schrijfster zich steeds in 't huiselijke leven plaatst; dat zij rondom zich kinderen ziet opvoeden en opwassen; en dat zij ál wat men kleinigheden zou kunnen noemen, opmerkt - dan wordt het natuurlijk, dat de beschrijving van het leven, hetwelk zij teruggeeft zoo als zij het in zich opnam, niet anders dan breedvoerig kan zijn. Daarbij wordt echter dit gewonnen, dat men de karakters in hunne beginselen en ontwikkeling geheel leert kennen. Het is zeer mogelijk, dat wie maar leest om boeken ten einde te brengen, eenige bladzijden zal overslaan; maar wie het in handen heeft met betere bedoelingen, zal het lezen ten einde toe.

[p. 687]

Deze roman is eene karakter-studie, en de Schrijfster heeft er ál haar talent aan ten koste gelegd. Zij beschrijft de geschiedenis van vivian, die in 't geheim huwt met eene Jufvrouw campbell, door zijn vader ontërfd wordt, en naar Amerika trekt. Zijne vrouw sterft, en zijne kinderen worden bij hunne grootmoeder campbell opgevoed. De twee familiën leven natuurlijk in onmin. In derzelver nabijheid woont een ander bloedverwant, john vivian, die de geheime oorzaak is geweest van het ongeluk van zijnen neef. Hij rekende op het hart en de hand van de schoone rosa campbell, toen hij ontdekte dat ze zijnen neef eduard beminde. Door wraak gedreven, berokkent hij eerst zijnen vijand den vloek van diens vader, en besluit daarna ook clemens, den zoon van eduard, in 't verderf te voeren. Hoe hij daarbij te werk gaat, leze men in 't verhaal-zelf. Als beschermer van den verongelijkten zoon, treedt de prediker van de plaats op; als redder van den belaagden knaap, de eigen zoon van dien john vivian. De gang van het verhaal, vol fijne en verrassende wendingen, is boeijend, en de uitkomst bevredigend voor het gevoel. Wij durven geene plaats vragen om eenig karakter van het personeel te schetsen, maar raden onze lezers en vooral de leesgezelschappen aan, om het werk te koopen, en met die belangstelling te lezen waarop het aanspraak heeft; juist omdat de Schrijfster zoo uitvoerig is. Wat hare werken bovendien aanbeveelt, is dit: dat de lezing niet de verbeelding bedwelmt, maar het gemoed heiligt.