Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1855

Queechy. Schetsen uit het leven en den maatschappelijken toestand der Noord-Amerikanen; door Elisabeth Wetterell,Schrijfster van: ‘The wide, wide World’. Drie Deelen. Te Delft, bij N.J. van Overvoorde. 1854. In gr. 8vo. 1134 bl. ƒ 9-50.

In het Westen van den Staat Nieuw-York ligt de buitenplaats Queechy, het hoofdtooneel van deze Schetsen, en elfleda geeft er leven en beweging aan. Godsdienstig opgevoed, blijft zij zuiver te midden van den besmettenden adem der wereld. Gereed tot alle opoffering welke met godsvrucht bestaanbaar is, ter liefde van het gezin waarin zij leeft, schijnt hetgeen zij doet, dikwijls de krachten van een meisjen te boven te gaan. In alle hare beproevingen is de Godsdienst haar steun, tot dat zij, uit de onnatuurlijke rol, welke haar als vrouw opgelegd is, om anderen te beschermen en te ondersteunen, ten laatste verlost, zelve de bescherming vindt, welke zij behoeft, in de armen van een liefderijk en hoogst verdienstelijk echtgenoot.

Daar de Schetsen door Mrs. wetterell geschreven zijn, behoeven wij niet te verzekeren dat het karakter van elfleda met vrouwelijke fijngevoeligheid en kieschheid is behandeld.

Met een meesterlijk penseel wordt de Natuur geteekend. Ja, de Schrijfster kent de Noord-Amerikaansche bosschen, en heuvelen en vlakten. Of zij ons rondleidt in een landschap door de zou of maan verlicht, of met den prachtigen dos

[p. 200]

van den zomer getooid, of met het vale kleed van den herfst bedekt, of onder glinsterende sneeuw bedolven, altijd is de voorstelling sierlijk, aandoenlijk of verheven, en zóó aanschouwelijk, dat het landschap als voor den lezer ligt uitgestrekt. Onder den invloed van zulk een penseel kan men zich verbeelden eene Amerikaansche hoeve te bewonen, en denkt onwillekeurig aan het lot van den landverhuizer, die, uit het oude Europa gekomen, nog vreemder zich gevoelen moet te midden van die Natuur en van die menschen, die zoo ten eenemale verschillen van hen die hij aan de andere zijde van den oceaan heeft verlaten. Hij vindt er dat gevoel van onafhankelijkheid - die trotschheid, zoo als hij ze noemt - zelfs bij den minderen stand, welke hem ieder oogenblik kwetst, en die hij slechts langzaam, na er veel leeds van ondervonden te hebben, leert verdragen. - De maatschappelijke toestand der groote wereld van Nieuw-York, en die van het buitenleven, waar men zelf werken moet, worden beide met ware en treffende kleuren afgebeeld.

De ‘Schetsen’ verdienen dus ruimschoots aanbeveling, en zullen ieder voldoen, vooral hen, die er niet meer in zoeken dan eene aangename lectuur tot verpoozing van bezigheden. - Jammer, dat het vignet mislukt is. Ook de correctie is hier en daar vrij slordig, zoodat men zelfs wel eens rossitur leest in plaats van evelyn. Dat hindert natuurlijk bij de lezing. De vertaling is anderzins in bekwame handen gevallen.