Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1854

[p. 315]

Pinksterlied.
door L. Berman.

Ontsluit u, purpren wolkgordijnen!
Laat 's werelds fakkel glansrijk schijnen!

Breek, beeldtnis van Gods volheid! door!

Tooi met uw luister berg en dalen,
o Zon! Baan door de hemelzalen

Op 't Pinksterfeest uw schittrend spoor!

Triomf! waar wij haar komst aanschouwen
Verhaalt de juichtoon der getrouwen

Dat christus' heilleer zegepraalt,

En waar zij aan de Westerkimmen
Met avondluister af zal klimmen,

Wordt juichend 's Heilands lof herhaald!

Ja, christus' kruis- en vreêbanieren
Gaan voort alom te zegevieren

Op heidenwaan en menschenleer;

Op valsche tolken van verlichting,
Op snoode apostlen van verdichting:

Gods adem werpt hun zetels neêr!

Dien adem - sinds twee duizend jaren
De ziel der Evangelieblaâren,

Geschenken van Gods Albestuur -

Zien wij nog heden zeegnend dalen
Op 't Godlijk Woord; in alle talen

Vertolkt met heilig Pinkstervuur.

Dat Woord van God zal alle zielen
Voor 's werelds Heiland neêr doen knielen,

Waar de aarde nog van 't Kruis niet weet;

Niet christus kent in ál zijn luister,
Of bij- of ongeloof een kluister

Voor alle zielevrijheid smeedt.

Moog' 't ook, waar nijd en haat nog broeijen,
Elks hart van Christenmin doen gloeijen,

En vormen de aard tot één gezin!

Wijd, Heer der Kerke! door Uw tolken,
De Joden, Heidnen, alle volken

Tot U getrouwe volgers in!

[p. 316]

 

Gaat spoedig op, volschoone dagen!

 

Waarin, tot 's Heeren welbehagen,

 

Heel 't menschdom blijkt te zijn verwant:

 

Als vrede en regt op de aard regeren;

 

Geloof en liefde elks heil vermeêren,

 

Van oord tot oord, van strand tot strand!

 

 

 

God lof, zij naadren! - 't Zijn geen droomen.

 

De blakende ijverdrift der vromen

 

Bereidt den Heer der Kerk de baan.

 

Naar 't uiterste aller wereldstreken,

 

En deed zelfs Chinaas ringmuur breken!...

 

Wat magt zou 't Godlijk Woord weêrstaan!

 

 

 

Ja, wat des Heeren Kerk moog' schokken,

 

Door liefde en wijsheid opgetrokken

 

Prijkt zij met onverganklijk schoon;

 

't Gewelf, de zuilen die het schragen

 

Zien wij het merk van de Almagt dragen

 

En onverwrikt staan, als Haar troon!

 

 

 

Dat, twaalf geringe Galileërs!

 

Dat deed - ten spijt van Farizeërs,

 

Van Sanhedrin en Sectengeest -

 

Gods Geest door u, die waart verkoren

 

Om d' aard de blijmaar te doen hooren

 

Der heilbeloften van dit Feest!

 

 

 

Geest der Apostlen en Profeten!

 

Verbrijzel elke zondeketen,

 

En trek door 't snoer der liefde ons aan! -

 

Doe 't beeld van christus in ons pralen;

 

Beziel door liefde tong en talen,

 

Voor 't roemen van - ‘Gods groote daân!’

 

 

 

Die Geest van jezus' volgelingen

 

Doet ons op de aarde 't loflied zingen,

 

Gewijd aan 's Vaders Eengen Zoon -

 

Die Geest, waarin verlosten leven,

 

Doe ons ook 't zondekwaad weêrstreven,

 

En eeuwig juichen voor Gods troon!

 

 

 

Sliedrecht, 1854.