Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1854

Bloemen en Vruchten, bijeenverzameld door Catharina Sinclair, Schrijfster van ‘Olivia’, ‘Mathilda’, enz. Te Utrecht, bij N. de Zwaan. 1853. In gr. 8vo. 343 bl. f 3-:

De titel van dit boek en de naam van de Schrijfster deden ons iets anders verwachten dan wij hier aantroffen. Bloemen zijn er vergaderd, en aardige ook; vruchten vonden wij spaarzamer, althans als men aan het woord vruchten het denkbeeld van verkwikkend voedende, sterkende, liefelijke bestanddeelen verbindt. Wij achten zulke verzamelingen meer luchtig loofwerk en bevallig gebladerte dan wel bepaald voedsel voor verstand en hart; en het zou ons zeer bevreemden als de Schrijfster die aanteekeningen gemaakt had met het doel om ze in druk te geven. Aardige anekdoten, losse trekken en gezegden vindt men er van allerlei gehalte, en daaronder eene menigte van weinig beteekenis. De Vertaler had er liever eene Keurlezing uit moeten geven, en er de dorre bloemkens en onrijpe vruchten uitschieten. Toch zal dit werk zijne liefhebbers wel vinden. Beminnaars van het zonderlinge, van korte trekken, van merkwaardige gezegden van beroemde personen, vinden hier hunne gading. Enkele staaltjes mogen dit staven.

‘Talleyrand zeide, om te kennen te geven hoe zeer hij Amerika haatte: Het is een land waar iemand zijn geliefkoosden hond zou verkoopen. - Een wijs man moet het geld in zijn hoofd, maar niet in zijn hart hebben. - Koop wat gij niet noodig hebt, en weldra zult gij moeten verkoopen wat gij niet missen kunt. - Het auteurschap, zegt schlegel, is, naar gelang van den man die het bezit, eene schande, een tijdverdrijf, een dagelijksche arbeid, een handwerk, eene kunst, eene wetenschap of eene deugd. - Het krachtigste middel om altijd gelukkig te wezen is, kleine

[p. 237]

zaken niet zwaarder te schatten dan zij zijn. - Olivier cromwells gebed vóór den maaltijd was gewoonlijk: “Sommigen hebben spijs, maar kunnen niet eten; anderen kunnen eten, maar hebben geene spijs; ik heb beiden: de Heer zij geloofd!” - Toen Dr. chalmers het ouderlijk huis verliet, viel het scheiden hem zoo zwaar, dat hij, om langer naar de zijnen te kunnen zien, ten achterste voren (?) op zijn paard ging zitten. Niet alleen had dit het gewenscht gevolg, maar het was ook oorzaak, dat hij in zeer opgeruimde stemming aftrok, daar zijne houding iedereen, en hem-zelven niet het minst, deed lagchen. - Ik gebruik mijn zondag altijd om mijne rekeningen op te maken, zeî een spotter tot een geestelijke. Gij zult ondervinden, Mijnheer! hernam deze, dat de dag des oordeels juist op dezelfde wijze wordt doorgebragt. - Toen men so-crates vroeg: wat men wint door te liegen, antwoordde deze: niet geloofd te worden wanneer men waarheid spreekt. - De Hindoes vergelijken een slecht bestuur bij iemand die op zijn hoofd tracht te wandelen en met zijne voeten te denken. - Sidney smith zegt, dat er drie dingen zijn, die iedereen meent te kunnen doen, een klein stuk land bebouwen, een chais sturen, en een artikel in een maandwerk schrijven. - Rousseau, de meest gevoelige Schrijver, zond al zijne vijf kinderen, zoodra zij ter wereld kwamen, naar het vondelings-huis, en nam alle voorzorgen om nooit als hun vader bekend te worden. - Voltaire gaf de volgende definitie van een geneeskundige: Hij is een ongelukkig man, van wien men elken dag het wonder verwacht om de gezondheid met de onmatigheid te verzoenen. - Toen men plutarchus vroeg: waarom hij in zijne geboortestad bleef wonen, nu die zoo klein en onbeduidend geworden was, antwoordde hij: Ik blijf opdat zij niet nóg geringer worde. - De geestelijken, zeide napoleon eens, beschouwen deze wereld als eene diligence, waarin zij naar eene andere wereld reizen. - Een verstandig man kan somtijds in verlegenheid zijn hoe een gesprek te beginnen, maar een dwaas weet nooit te eindigen.’