Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1853

Onze voorbereiding tot een' heiligen strijd. Leerrede over jes. v: 13-15, gehouden op Zondag den 17^den April 1853, door G. Barger,Predikant te Delftshaven. Te Rotterdam, bij M. Wijt en Zonen. 1853. In gr. 8vo. 24 bl. f :-25.
De bekommerde Protestant, in zijne vrees voor de Roomsche Bisschoppen gerustgesteld. Mededeeling van x. Te Leeuwarden, bij G.T.N. Suringar. 1853. In gr. 8vo. 32 bl. f :-25.

In zoo ver deze stukjes bijdragen zijn tot de no-poperyliteratuur, kunnen wij die wel met eenvoudige aankondiging nederleggen, en wij houden het ook minstens voor overtollig, onze gedachten nog te zeggen, hetzij over de sterke taal van Ds. barger, die den Paus geplaatst acht ‘op den stoel des Duivels’ en in de Bisschoppelijke Hiërarchie het sein ziet ‘om ons (hebben zij slechts eerst de magt) te blakeren, te schroeijen, te worgen als weleer’, - hetzij over de denkbeelden, blootgelegd en aanbevolen in het gesprek, dat het tweede dezer stukjes uitmaakt. Dit slechts willen wij er van zeggen, dat zoo men aan de eene zijde bij teruggekeerde kalmte - God geve dat die niet op nieuw door ergerlijke provocatiën worde verstoord! - van zelf geneigd is om met welgevallen terug te zien op pogingen, in der tijd aangewend om de gemoederen te doen bedaren, men aan den anderen kant niet moet vergeten, welke groote verpligting het Vaderland en

[p. 722]

het Protestantisme hebben aan hen, die de slapenden hebben wakker geschud; niet vergeten dat er tijden zijn waarin het voor de goede zaak minder kwaad kan, wat hard te roepen, dan zachtkens te fluisteren: ‘zoudt gij niet goedvinden, eens te ontwaken?’ - Zoo is en zoo wordt het waarachtig goede langs verschillende wegen en door onderscheidene middelen bevorderd. En daarin ligt de groote kracht van het Protestantisme, dat het bij schijnbaar - of ook wezenlijk - verschil eene hoogere éénheid toelaat - die des geestes.

En daarbij zullen wij nu om verschillende redenen onze pen laten rusten.