Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1853

De dood in het licht der Openbaring. Overdenkingen bij sterfgevallen, ten gebruike bij de openbare of huiselijke godsdienstoefeningen. Door J.C.F. Wild,Predikant te Schönberg. Naar het Hoogduitsch vrij vertaald. Te Haarlem, bij J.J. van Brederode. 1852. In gr. 8vo. IV en 236 bl. f 2-25.

Den dood in het licht der Openbaring te plaatsen is een nuttig werk. De Duitsche Prediker heeft eenige leerredenen, daartoe bestemd, tot eenen bundel verzameld om ter voorlezing te kunnen dienen. Eerst schetst hij in algemeene trekken het wezen des doods; vervolgens stelt hij christus voor als overwinnaar des doods, en daarna handelt hij over den vroegtijdigen, den laten, den langzamen, den plotselingen, den rampzaligen en den zaligen dood.

Wat de Vertaler bedoelt met het gebruik maken van deze leerredenen bij de openbare godsdienstoefening begrijpen wij niet; maar wel gelooven wij, dat zij met vrucht in den huiselijken kring kunnen en zullen gelezen worden. Zij zijn eenvoudig, hartelijk en in een gemoedelijken toon. Tot eene proeve strekke het volgende:

‘Maar gij, o mensch! wat hebt gij gedaan? Gij hebt Gode gehoorzaamheid geweigerd en ontzegd; gij hebt den band losgereten, die u aan Hem verbond; gij hebt de koningskroon,

[p. 678]

dien Hij u op den schedel plaatste, in het stof geworpen en vertreden; gij hebt den adelbrief van uwe verhevene afkomst verscheurd, en met roekelooze hand het merkteeken van uwe grootheid uitgewischt. En toch wil God Zijne liefde u niet onthouden! Ook nu, nadat gij tot de dienst des verderfs zijt vervallen; nadat uw handel en wandel ijdelheid zijn geworden, heeft Hij u nog lief. Waar zullen wij beginnen of eindigen, met de opsomming van de bewijzen dier liefde Gods? Zullen wij ons herinneren, hoe Hij jaarlijks de Natuur verjongt, en haar ten onzen dienste en nutte tooit en vruchtbaar maakt? Hoe Hij in de heldere zonnestralen het aardrijk vriendelijk toelonkt? Hoe maan en sterren den duisteren nacht verhelderen? Hoe zeeën en meren het land bespoelen, rivier en beek het doorsnijden? Hoe in de barste woestenijen zelfs verkwikkende bronnen ontspringen, en berg en dal, en beemd en veld door Hem worden vruchtbaar gemaakt? Zal ik u ontvouwen, welke genaderijke bestellingen Hij heeft gemaakt, om het menschdom van zijnen val weêr op te rigten? Hoe nederbuigend Hij zich aan het volk van Israël geopenbaard; hoe wonderbaar hij het geleid, welk eene onuitsprekelijke liefde Hij aan sommige vromen onder hen betoond heeft? Maar wat zegt dit een en ander tegen het alles overklimmendst blijk van Zijne ontferming, dat Hij Zijnen Eeniggeboren Zoon niet gespaard, maar Hem overgegeven heeft? dat Hij dien eenigen Zijns welbehagens van Zijn vaderhart gerukt en in den dood gegeven heeft, opdat door Zijnen dood de dood zou te niet gedaan worden?’