te Rome en in Parijs; maar geen talrijk personeel maakt de aanschouwing te woelig. Vier personen spelen de hoofdrollen, en elk houdt de zijne tot het einde toe vol. Het werk verdient méér dan lof, om het degelijke van den inhoud, om het aangename van den stijl, maar bovenal om de zuiverheid van ziel die het gehéél doorademt. De fabel is verdicht, maar eene echt poëtische schepping. Al 't geen er gedacht en gesproken, gevoeld en gedaan wordt is uit het leven opgevat. Wat er van een mensch wordt die alleen de wereld zoekt, ziet men aan Mevrouw mabury. Welk een zegepraal der stille maar werkzame godsvrucht bereid is, toont de edele zachtmoedige mary raymond. Hasting en zijne gade bevestigen de waarheid, dat het leven naar eigen wil en luim slechts vergoding is van het eigen ik. Wel grondig verstaat de Schrijfster de kunst om bewondering in te boezemen voor de kracht des geloofs, en om harten te openen voor het hemelsche licht. Die vrouw moet zelve in de stralen van dat licht zich bewegen, anders begrijpen wij niet, hoe zij de waarheid des levens in 't leven zoo helder aanschouwt.
Ook de Vertaler verdient allen lof. Het werk is onze aanbeveling overwaardig.
h.
j.h.s.
Auteursrechtvrij