in onze historie: - het verlies van het belangrijke Brazilië, in 1654 afgestaan aan de Portugezen, die het ook niet voor zich hebben weten te behouden. Of hij de zaken en personen allen in het regte licht plaatst, laat zich niet ontwikkeld en met bewijzen gestaafd zeggen bij de eenvoudige aankondiging van een werk, hetwelk zijne verdienste heeft, maar geenszins bijzonder uitmunt. Het verhaal behoort, naar ons gevoelen, tot die, welke de middelmaat houden; eene maat door vader horatius in de poëzij (en een roman behoort immers ook tot de poëzij) reeds veroordeeld. Minder gestreng dan de Romein, willen wij liever zeggen, dat de lezer, die zulke boeken ter hand neemt om zich van ernstiger bezigheden te verpozen, het verhaal met genoegen lezen zal. Het onderscheidt zich in ons oog gunstig boven de wraak eener huishoudster, waarop het een vervolg moet heeten; hetwelk ons, wij erkennen het onverbloemd, geen hoogen dunk gaf van den indruk, dien het op ons zou maken. Het is er echter slechts in zoo ver een vervolg op, dat de lotgevallen van één der dáár ingevoerde personen er den grondslag van uitmaken. De Schrijver behoefde zich over het uitblijven van dat beloofde vervolg niet te verontschuldigen. Gaarne zouden wij hem het: sat cito si sat bene hebben toegeroepen: dat had al ligt meerder diepte opgeleverd in opvatting van het historische. Dat b.v. jan maurits van nassau meer spreekt (o.a.D. I, bladz. 52 en volgg.) als Staathuishoudkundige van de negentiende eeuw, dan als Gouverneur van de zeventiende, en elvira vrij savante gesprekken houdt over den loop der politieke zaken, moet elk in het oog vallen. Doch genoeg. Tot uitspanningslektuur is ook deze roman niet ongeschikt.
Auteursrechtvrij