De onwankelbaarheid van Gods beloften, onze bemoediging in het scheidingsuur. Afscheidsrede, gehouden te Pijnacker den 22 September 1850, door R.A.S. Piccardt, Theol. Doct. en Pred. te Goes. Uitgegeven ten voordeele van het fonds ter bevordering van den zedelijken welstand in de Hervormde Gemeente te Pijnacker. Te Delft, bij W.N.C. Roldanus. 1850. In gr. 8vo. 48 bl. f :-50.
Bij eigene ondervinding weten wij, dat men in een scheidingsuur veel te zeggen heeft en zich-zelven met moeite beheerscht. Maar deze afscheidsrede, die reeds vrij uitvoerig is, zou zeker veel te lang zijn, indien niet van het getal der bladzijden eene breede toewijding der leerrede aan den gewezen Burgemeester van Pijnacker, niet minder dan xi bl. groot, moest worden afgetrokken. Die toewijding getuigt van wederkeerige hartelijke vriendschap; van gemeenschappelijke zucht, om het welzijn der gemeente te bevorderen. En de leerrede-zelve strekt den scheidenden leeraar tot eere. De woorden van paulus, 2 Cor. i:20, liggen daarbij ten grondslag. Zij zijn, ook om het verband, waarin zij voorkomen, gelukkig gekozen. De onwankelbaarheid van Gods beloften wordt voorgesteld als de roem onzer heilrijke ervaring - de vervulling onzer gemeenschappelijke behoefte - de grond onzer zalige hope - en de kracht tot ons laatste gebed. Elk dezer bijzonderheden wordt weder in drie punten ontwikkeld. De schets is wel eenigzins kunstig, en in de opgave iets gekunsteld. Ook de ontwikkeling had, hier en daar, misschien eenvoudiger en daardoor treffender kunnen zijn. Maar het blijkt genoeg, dat het den leeraar ernst is met zijne bediening, en dat hij het waarachtig heil der gemeente zocht. Het bevreemdt ons ook niet, dat hij, met niet gewone gaven bedeeld, geroepen is tot ruimeren werkkring. Dit afscheidswoord moge voor zijne vele vrien-
Auteursrechtvrij