Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1850

Vreest niet, ik ben het! of de stem van Jezus in den storm. Door Newman Hall, B.A. Uit het Engelsch. Naar de 32ste uitgave. Te Amsterdam, bij W.H. Kirberger. 1850. In kl. 8vo. 74 bl. f :-30; de 25 exemplaren f 6-50.

Zijn we wèl onderrigt, dan is dit boekje de eersteling van een jeugdigen uitgever, die 't voornemen heeft, meer stukjes in dit genre te ondernemen, ten einde er den godsdienstigen zin onder het volk door te helpen bevorderen. Wij prijzen 't zeer, dat een jong beginner geene fortuin zoekt in het verspreiden van lektuur, die effekt maakt door het kwaad, dat zij sticht, maar zijne pers bestemt voor de godsdienstige en zedelijke opvoeding des volks, en heeten zijn eersteling welkom, die wèl is uitgevoerd en matig van prijs. Het werkje zal met stichting en nut gelezen worden. Eenvoudig en hartelijk is de toon, en Evangelisch de geest, die het geheel doorademt. Het is een boekje, dat in droefenis, onzekerheid of ramp wezenlijk bemoedigt en vertroost. Tot eene proeve van den geest en den stijl diene het volgende: ‘op de bemoedigende stem van jezus, ik ben het, vreest niet! bekwamen de discipelen spoedig van hunnen schrik. Het is geen spooksel, geen wrekende engel, geene der magten van de duisternis; ik ben het - uw Meester, uw beschermer, uw vriend: vreest niet! Welk eene vertroosting moet dat niet hebben verwekt onder het bedroefde scheepsvolk! Niets is er dat de smart van bedroefde geloovigen zoo zeer verzacht als de stem van den Heer, zeggende: Ik ben het. In elke wederwaardigheid, in elke smart is hij tegenwoordig. Nooit zijn wij alleen. Onze beste vriend is altijd in onze na-

[p. 421]

bijheid. En niet alleen is Hij met ons in de stormen, maar Hij zendt ze ons en bestuurt ze. Wij zijn maar al te zeer geneigd om onze moeiten alleen aan bijkomende oorzaken toe te schrijven, en Hem uit het oog te verliezen, zonder wiens toedoen geen muschje op de aarde valt. De menschen zeggen: Het was toeval, of, men moet dat toeschrijven aan de werking van algemeene natuurwetten, of, een vijand heeft dit gedaan. Jezus zegt: Ik ben het. Van hoe veel invloed de menschelijke spitsvondigheid en de natuurwetten ook mogen zijn, er is een oppermagtige Bestuurder, zonder wiens toelating en leiding geen voorval geschiedt. Zonder des menschen vrije werking te belemmeren, of ook de(n) gewone(n) loop der natuur te hinderen, blijft de eigen uitspraak van den Zaligmaker in den volstrekten zin waarachtig: Mijn vader werkt tot nu toe, en ik werk ook. Bij elke gebeurtenis, zij moge naar des menschen schatting van belang of gering zijn, spreekt Hij en zegt: Ik ben het. In armoede: Ik ben het. In ziekte: Ik ben het. In benaauwdheid: Ik ben het. In verliezen: Ik ben het. Van welken aard de storm ook zij, van welken kant de orkaan ook opsteke, jezus zegt steeds: Ik ben het. Niet alleen, wanneer de wateren op hunne spiegelgladde oppervlakte elke schaduw terugkaatsen, terwijl eene onbewolkte zon licht en vrolijkheid om haar heen verspreidt, - maar ook, dan, wanneer de wolken zamenpakken, de nacht stikdonker is, de storm loeit, de donder ratelt, de zeeën koken, en schrikbarende golven zich verheffen, alsof zij den vertwijfelenden discipel zouden verzwelgen.

Als voor der stormen stem de wolken vlugten,
En land en zee in barensweeën zuchten.

Zelfs dan te midden der duisternis kan het oog des geloofs den Heer ontwaren, terwijl Hij daar met majesteit op de wateren wandelt, en te midden van de schuddingen der elementen zijne nog zachte stem vol waar-

[p. 422]

digheid en liefde gehoord wordt, zeggende: Ik ben het, vreest niet!’