Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1850

Vragen van Nederlandsch Regt beantwoord door eenige Amsterdamsche Regts-beoefenaars. Te Amsterdam, bij P.N. van Kampen. 1849. In gr. 8vo. VI en 186 bl. f 2-:

Eenige Amsterdamsche (zich zedig aldus noemende) Regtsbeöefenaars bieden in deze bladen eenige resultaten van hun onderzoek en zamenspreking den regtsgeleerden lezeren aan.

De anonymiteit op den titel vindt men in de Voorrede opgeheven, alwaar de namen der Schrijvers worden bekend gemaakt. De Uitgever had, onzes inziens, gelijk, dat hij ze ongaarne miste; want zij zullen deze verzameling zeker tot groote aanbeveling zijn. In eene reeks van vijf-en-twintig opstellen worden vraagpunten van verschillenden aard uit het Nederlandsch regt voorgesteld, ontwikkeld en beantwoord. Het is ons voornemen niet de inhouds-opgave hier af te schrijven, noch ook bij ieder behandeld vraagpunt afzonderlijk stil te staan. De uitkomsten, door de Schrijvers verkregen, zouden in sommige gevallen de onze niet zijn. Zoo verschillen wij b.v. van den Schrijver van het 18de opstel,

[p. 348]

wanneer hij aan den Curator in een Faillissement de bevoegdheid wil hebben gegeven, om de actio Pauliana, aan de schuldeischers volgens Art. 777 van 't Wetboek van Koophandel toegekend, in te stellen. Noch de aard van des Curators betrekking tegenover de crediteuren, noch voornamelijk de woorden van Art. 777-zelve, in verband beschouwd met het voorgaande Art., schijnen dergelijke bevoegdheid te verleenen; terwijl het ons een weinig te sterk voorkomt, wanneer men, tot oplossing der bedenking uit de woorden der wet geput, de onnaauwkeurigheid in de redactiën onzer Wetboeken (die zeker groot is) te baat neemt en beweert, dat de woorden in Art. 776: ten behoeve der schuldeischers, en die in Art. 777: op vordering der schuldeischers, in de meening des Wetgevers den zelfden zin kunnen hebben.

De wijze van behandeling is eenvoudig, duidelijk en beknopt; zonder overstelping van Citaten en toch met verwijzing naar de beste en voornaamste bronnen, waaruit men geput heeft. De Schrijvers hadden er, blijkens de Voorede, aan gedacht, om op den titel te laten drukken Eerste Stukje, en zich zoo doende voor de levering van een tweede bundeltje eenigzins aansprakelijk te stellen; zij wilden echter, hoezeer niet geheel vreemd aan dit denkbeeld, het lot dezer bladen afwachten.

Wij hopen, en vertrouwen het tevens, dat dit lot zoodanig zijn zal, dat zij er door zullen worden aangespoord, om hun half gegeven woord gestand te doen, en alzoo den uitslag hunner onderzoekingen ook in het vervolg aan het Regtsgeleerd publiek mede te deelen.