Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

[p. 100]

Bedwelming van bijen door zwavelaether.

De Heer defays, repetiteur aan de Brusselsche School van Dierärtsenijkunde, heeft in het laatst des vorigen zomers eene ontdekking gedaan, die voor alle bijenhouders van gewigt is. Sedert eenigen tijd namelijk hield hij zich bezig met proefnemingen, om broedbijen door zwavelaether te bedwelmen, en hij vond deze manier beter en gemakkelijker dan die met stoom. Zich de aanmerkelijke verliezen aan bijen herinnerende, die jaarlijks bij het uitnemen der was- en honigraten geleden worden, dacht hij natuurlijk aan het nut, dat ook in dit opzigt misschien uit aetherisatie getrokken zou kunnen worden. Om eene proef van dit zijn denkbeeld te nemen aetheriseerde hij, in tegenwoordigheid van verscheidene deskundigen, een' bijenkorf, met hulp van een' door hem uitgevonden toestel, op de volgende wijze: De toestel bestaat uit een' glazen bol, waarin eene opening is. Deze opening wordt met een kurk gesloten, door welke twee pijpen van helder glas gaan, de eene tot op den bodem van den bol, waar de aether is, de andere slechts tot eenige strepen beneden de kurk. Eerstgemelde buis vormt buiten de kurk een' stompen hoek, om gemakkelijk in den mond van den operateur gebragt te kunnen worden; terwijl de andere met een' regten hoek horizontaal in eene der toegestopte openingen van den bijenkorf geleid wordt. Ondertusschen moet men zorg dragen die openingen niet geheel luchtdigt te sluiten, maar slechts zoo, dat de bijen niet naar buiten kunnen komen. - Om den aetherdamp in den korf te brengen, is niet anders noodig, dan in de pijp te blazen, die tot beneden in den bol reikt. Gedurende de eerste seconden worden de bijen zeer levendig en gonzen ongemeen sterk. Allengskens verzwakt dit geluid, en na verloop eener minuut is alles stil. Toen men vervolgens den korf wegnam, zag men geheel den zwerm bedwelmd op de plank liggen; niet een eenige bij was binnen den korf of in de raten achtergebleven. Men had dus den honig ongehinderd en op zijn gemak er kunnen uitnemen. Bij deze eerste proeve vergenoegde zich echter de Heer defays met de bijen in hunne bedwelming gade te slaan. Toen na verloop van een kwartieruurs geen der diertjes eenig teeken van herleving gaf, zette men den korf weder overeind. Daar de verrigting des avonds plaats had,

[p. 101]

kan men niet zeggen, hoe lang de bedwelming geduurd heeft; maar den volgenden morgen waren de bijen even zoo levendig en even bedrijvig als vóór de aetherisatie. Indien bij volgende proeven de zaak gebleken mag zijn steek te houden, zoo is aan bijenhouders een eenvoudig middel verschaft, om hunne winsten te vermeerderen, en aan het publiek het uitzigt, om de voortbrengselen der bijen tegen minderen prijs te bekomen. Er ware dus hierdoor in eene behoefte voorzien, die in Engeland en in Duitschland sedert lang gevoeld is. In eerstgemeld land wordt thans waterdamp gebezigd, om, zonder de bijen te dooden, den honig uit de korven te kunnen nemen, gelijk zulks in België en in Frankrijk reeds sedert lang geschiedt. Maar dit middel heeft verscheidene nadeelen. Door het brengen van waterdamp in de korven worden de vleugels der bijen nat, zoodat zij een tijdlang buiten staat zijn uit te vliegen; ook veroorzaakt dit middel altijd eenig verlies in eenen zwerm. Dit is het eenige nadeel niet. De vochtigheid dringt ook door in de raten, en uit volslagen gebrek aan doortogt droogt zij er slechts langzaam op; hieruit ontstaat schimmel, dat voor de gezondheid der bijen nadeelig is en de ontbinding van het was bevordert. Er is dus reden om te denken, dat de aetherisatie boven al de tot heden toe gebezigde middelen de voorkeur verdient. Men begrijpt ligtelijk, dat het niet alleen een voordeel is, den zwerm in het leven te houden, opdat hij nog vóór het eind van het gunstige jaargetijde een' tweeden zwerm voortbrenge, maar ook omdat door dit behoud eene nieuwe hoeveelheid honig gewonnen wordt. Bekend is het toch, dat de bijen, door haar instinkt gedreven om voorraad voor den winter op te leggen, zich haasten het haar afgenomen gedeelte weder aan te vullen.