Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

Bedsermoenen, door Douglas Jerrold. Te Haarlem, bij de Erven F. Bohn. 1848. In kl. 8vo. 156 bl. f :-90.

De inval, om eene snarige vrouw voor te stellen, die haren geduldigen echtgenoot achter de gordijnen (de titel gordijnenpreken zou dan ook wel zoo eigenaardig in onze taal geweest zijn) kapittelt, is op zichzelven niet onaardig. Dertig variatiën evenwel op bijkans geen ander thema dan: gij zijt een verkwister! is te veel, om niet in het zoutelooze te vallen. En over dit onderwerp loopen de meeste. Die er dan ook eene uitzondering op maken, zijn niet de minst geestige. Overigens tellen wij onder de beste: Caudle heeft de paraplui uitgeleend, omdat de spijtige dame met eene verbazende vindingrijkheid allerlei grieven aan die zeer eenvoudige zaak weet vast te knoopen. Jufvrouw Caudle voorspelt aan haren man een alleraangenaamst leven, wanneer hare ‘goede moeder’ bij hen komt inwonen, om het grappige der bogten,

[p. 620]

waarin zij zich wringt, ten einde haren zin te krijgen; Caudle is vrijmetselaar geworden, om het kluchtige dreigen, vleijen, bestraffen, alles dooreen, om achter het fijne van de zaak te geraken, en het voornemen om Kaatje weg te jagen, wegens de dwaze invallen der spreekster. In een ledig kwartiertje neemt men het boeksken eens tot verstrooijing ter hand; maar de weinige opgewektheid, die men zal gevoelen, om de meeste stukjes andermaal te lezen, bewijst genoeg, dat het de zoodanige aan het ware vernuft ontbreekt. Ook heeft de eenheid van vorm iets eenzelvigs. Als men in zulke preekjes niet gedurig iets nieuws en pikants weet te leggen, doet men beter, ze niet te schrijven.