Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

1. Leerrede over Genesis V: 5^c, uitgesproken den 19 December 1847, na het overlijden van den WelEerw. zeer Gel. Heer Pieter van der Willigen, Emeritus Predikant te Tiel, door F.J.J.A. Junius, Theol. Doct. en Predikant te Tiel. Te Tiel, bij A. van Loon. 1848. In gr. 8vo. 17 bl. f :-25.
2. De Heer regeert; de aarde verheuge zich! Een woord voor onzen tijd. Leerrede over Psalm XCVII:1^a, door C.W. Pape, Ridder der Orde van den Ned, Leeuw en Predikant te Heusden. Te Heusden, bij A.F.G. de Pinéda. 1848. In gr. 8vo. 32 bl. f :-25.
3. Het heerlijk uitzigt des Christens in gindsche gewesten. Leerrede over Openb. VII:17^e, door W. Immink, Predikant te Doesborgh. Te Doesborgh, bij A.F.H. van Tr. de Bruyn. 1847. In gr. 8vo. 18 bl. f :-25.

Deze drie Leerredenen, naar tekstorde gerangschikt, voegen wij bijeen, om ze met een enkel woord aan te kondigen.

1. Die van den Eerw. junius, uitgesproken na het

[p. 499]

overlijden van Ds. van der willigen, onderscheidt zich door hooge eenvoudigheid. Hij bepaalde zijne gemeente, naar aanleiding van den gekozen' tekst, bij den invloed, dien het vernemen van iemands dood in het algemeen en van den ontslapen' Evangeliedienaar in het bijzonder op ons maken moet, en wees aan, dat zulk een doodsberigt ons denken doet aan hem, die stierf, onze harten verheft tot God, die hem gaf en nam, ons bij onszelven bepaalt, voor zoo verre wij tot den gestorvene in betrekking stonden, en ons herinnert, dat ook wij sterven zullen. Wij laten het liefst onbeslist, of er tot lof der nagedachtenis van van der willigen niet nog meer had kunnen gezegd worden en op eenigzins andere wijze. En voor hetgeen wij misschien anders zouden gewenscht hebben, laten wij gaarne de verontschuldiging gelden van het korte tijdsbestek, den Eerw. junius tot voorbereiding gegeven. Hij had gehoopt, met de gemeente feest te vieren over het vijftigjarig bestaan des Ned. Zendelinggenootschaps, toen twee dagen te voren zijn voormalige ambtgenoot overleed. Daarom heeft hij nu deze Leerrede, waarvan de uitgave begeerd werd, ook laten drukken ten voordeele van dat Genootschap.

2. In de Leerrede van Ds. pape, naar aanleiding der tijdsomstandigheden gehouden, worden eerst deze vier bijzonderheden ontwikkeld: het Godsbestuur is onbeperkt en strekt zich over de geheele aarde uit - moge het dikwerf voor ons ondoorgrondelijk zijn, zoo is dit juist een bewijs, dat het een Godsbestuur is - in de schoonste overeenstemming staat het evenwel met de betrekking, waarin wij ons tot Hem bevinden - en in zijne ontwikkeling is het eene rijke bron van zegen voor allen, die God liefhebben. Daarna wordt hieruit stoffe ontleend tot geruststelling bij hetgeen ons anders met vrees vervullen en ontroeren moet - tot aanprijzing van wijze bedachtzaamheid in de beoordeeling van de verschijnselen onzer dagen en hunner mogelijke gevolgen - van getrouwheid aan onze roeping voor het tegenwoordige - van goede hope voor de toekomst. Het is een woord, op zijn pas gesproken, dat wij algemeen

[p. 500]

verspreid wenschen en van welks behartiging wij goede vruchten verwachten.

3. Ook de Leerrede van Ds. immink verdient aanbeveling. Uitgesproken na het overlijden van een dierbaar kind, schetst zij het heerlijk uitzigt van den Christen: God zal alle tranen van hunne oogen afwisschen, in deszelfs omvang, waarheid en weldadige werking. De ontwikkeling is eenvoudig en geleidelijk. Het tweede deel heeft ons het minst voldaan; maar het geheel maakt een' goeden indruk, tot vertroosting en heiliging. Uit den bouw der volzinnen meenen wij te kunnen opmaken, dat de Hr. immink, wien wij zelfs niet van aangezigt kennen, bij de voordragt gevaar loopt van tot zekeren cadans te vervallen, die tot eentoonigheid leidt. Hij zij daartegen, ook ten gevalle van zijnen stijl, ernstig op zijne hoede, en duide ons deze welligt gewaagde opmerking niet ten kwade!