Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

De Zoogbroeder. Een historisch Verhaal uit de Geschiedenis van Venetië, uitgegeven door Leigh Hunt. Uit het Engelsch vertaald door Mr. C.J. Zweerts. II Deelen. Te Deventer, bij M. Ballot. 1847. In gr. 8vo. 682 bl. f 6-75.

Leigh hunt is, door hetgeen van hem vertaald reeds in het Nederduitsch het licht ziet, ook onder ons gunstig bekend. Niet te verwonderen is het, dat de titel ons deed denken, dat wij hier wederom eene nieuwe lettervrucht van denzelfden Schrijver ontvingen. Bij de lezing der voorrede bemerkten wij, dat dit zoo niet is, maar dat deze Roman het werk is van thornton hunt, zoon van den reeds genoemden vroeger bekenden Schrijver. De verdienstelijke vader mag het streelend genoegen smaken, zijnen zoon in te leiden in den kring van hen, die door hunnen letterarbeid trachten het nut en genoegen van hunne natuurgenooten te bevorderen. Ofschoon het oordeel en de aanbeveling van eenen vader partijdig zou kunnen geacht worden, draagt, naar ons oordeel, het thans ook in onze taal overgebragte werk alle blijken, dat het waarheid kan zijn, wat leigh hunt in de voorrede verklaart, dat de Schrijver sedert eenige jaren nameloos reeds werken in het licht heeft gegeven, die de goedkeuring der beste beoordeelaars in het oorspronkelijke hebben weggedragen, en dat dus deze Zoogbroeder meerdere waarde heeft,

[p. 265]

dan dit doorgaans het geval is met de eerstelingen van eenen nog onervarenen Schrijver. Op enkele door ons opgemerkte onnaauwkeurigheden na, komt het ons voor, dat de vertaling goed is uitgevallen. Zoo spreekt Sebastiaan Morosini, op bladz. 68, van zijnen zoogbroeder, en wordt daar dus de zoon verward met den vader, wiens zoogbroeder de held van het verhaal is. Later lezen wij: ‘Een heirleger van gedachten - kwam Sebastiaan voor de ziel op,’ waarvoor wij liever zouden schrijven, kwam Sebastiaan voor den geest. Daarenboven nog telkens het Engelsche gegibber, gibberen, voor mompelen, fluisteren, glimlagchend zeggen, of zoo als de Vertaler meent het woord te moeten overzetten. Maar, om tot het werk zelf weder te keeren, de voorstelling van het volkskarakter en de staatkundige gesteldheid der Venetianen in het laatst der veertiende eeuw, het schetsen der stoutmoedigste mannelijke karakters en der ontwikkeling, van de beginselen af, eener opregte liefde, als ook der valschheid van den Zoogbroeder, - deze allen zijn zóó behandeld, dat zij, hetzij door navolgenswaardige voorbeelden op te leveren, of door van het kwade af te schrikken, eene nuttige zedelijke strekking hebben, en tevens eene aangename, de aandacht boeijende lektuur verschaffen. Zoo valle dan bij ons lezend publiek ook aan dezen Roman eene gunstige ontvangst ten deel!