Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

Naomi, of de laatste dagen van Jeruzalem. Naar het Engelsch van Mrs. B.J. Webb. II Deeltjes. Te 's Gravenhage, bij K. Fuhri. 1847. In 12mo. 515 bl. f 3-60.

Zoozeer wij de onderneming van den Heer fuhri in het uitgeven van Romanlectuur in goedkooper en bevalliger formaat, dan het deftige en voor zulke schriften zeer ongeschikte groot-octavo, toejuichten, evenzeer beviel ons tot hiertoe de keuze. Dat nog slechts een paar oorspronkelijke geschriften in dezen netten vorm verschenen, doet ons leed; eenigzins vonden wij evenwel door oordeelkundige keus van het vertaalde dat gemis vergoed; en ofschoon wij wel eenig zelfbehagen meenden te ontdekken in het afdrukken der beoordeeling van de eerste deeltjes dezer uitgave in den Tijdspiegel, die Recensent heeft gelijk in 't geen hij deswege zegt. Zou hij 't nog zeggen ook van Naömi? Wij gelooven dat naauwelijks. Zulke onbeduidende, langdradige, vervelende Romans zouden niet zeer geschikt zijn, om eene zoo gelukkig aangevangene proeve te accrediteren. Deze verbeeldt een tafereel uit de belegering en verwoesting van Jeruzalem door titus. Eene Romeinsche en eene Joodsche familie, beide meerendeels tot het Christendom neigende of het werkelijk belijdende, zijn de hoofdpersonen. De beschrijving van de oorlogsfeiten is voor het grootste gedeelte eene vrij smakelooze compilatie uit josephus, bitter vervelend geworden door volslagen gebrek aan voorstelling. Men moet er de belegeringsbeschrijvingen niet mede vergelijken van den Schrijver, die zich onder den naam van van den mage verbergt.

[p. 220]

't Is ook wel wat een zonderling terrein, waarop zich de pen eener Mistress beweegt; van hare kunne krijgen wij liever den roman intime, dan zulke wreede en bloeddorstige oorlogsverhalen, bij welke ons zelfs de moeder, die haar kind zou hebben gedood, gebraden en verslonden, niet wordt kwijtgescholden. Wij dachten het wel, zoodra wij met maria van Betherob hadden kennis gemaakt. Trouwens, bijna alle romantische situatiën, en de afloop van de meeste voorvallen, laten zich met tamelijke zekerheid vooruitzien. Geen sterk blijk van vernuftige conceptie voorwaar! Het eenige, wat ons (en dan nog meer om de persoon dan om de magere inkleeding) boeide, is het optreden van maria, de grijze zuster van lazarus en martha. Wij dachten er bij, dat de Schrijfster vrij wat verzuimd heeft, wat haar verhaal aantrekkelijk hadde kunnen maken, de opvoering van personen, uit de gewijde geschiedenis bekend; b.v. eenen jongeling van Naïn, eene dochter van Jaïrus en anderen.

Op het kostuum valt al even weinig te roemen als op de conceptie. Er ligt niets bepaalds, niets kenmerkends, niets scherp geteekends in van tijdelijk en plaatselijk. De Schrijfster spreekt wel van Jeruzalem, maar weet er hare lezers niet te verplaatsen; men blijft volkomen te huis, volkomen in het hoekje van den haard. Aangrijpen doet het boek nergens; het laat koud en droog.

Zullen wij nog van bijzonderheden spreken?

Wij hebben het aanteekenen van leemten en fouten niet tot de helft kunnen volhouden, maar moesten toch op eene van de laatste bladzijden (II. 264) glimlagchen over een schip, dat men aan de marmeren trappen in de haven te Ephese met tonwen aan den wal laat vastmaken en tevens NB. zijne ankers laat uitwerpen!

Het vertalen vertrouwe de anders zoo zorgvnldige uitgever niet toe aan iemand, die zijne moedertaal zoo slecht verstaat, dat hij, om geene andere bokjes te noemen, gedurig hunne van vrouwen schrijft. Wij hopen, dat Naömi het eenige mislukte en misplaatste blijve in de fraaije onderneming van den Heer fuhri.