Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1848

Gedachten over den toestand der zielen in den staat der afgescheidenheid tusschen den dood en de opstanding, door A. Capadose, M.D. Te 's Gravenhage bij P.C. Dill. In gr. 8vo. 42 bl. f :-45.

De Heer capadose begint zijn vlugschriftje met de opmerking, dat over het op den titel genoemde onderwerp twee gevoelens worden omhelsd. Het eerste houdt in, dat ‘de zielen, zoodra zij door den dood van de ligchamen gescheiden zijn, terstond overgaan in den staat van eeuwig en volkomen heil of eeuwig en volkomen onheil, met de bewustheid en het gevoel van dezen haren toestand.’ Volgens het andere ‘gaat de ziel der afgestorvenen over tot den staat des slaaps met volkomene bewusteloosheid, en duurt die toestand voort tot de opstanding.’ Hij vindt het ‘treffend, dat in onze dagen en wel in Amerika soortgelijke onderwerpen de aandacht van gemoedelijke Christenen

[p. 6]

bezig houden.’ In geen dezer beide gevoelens - en andere schijnen hem niet bekend te zijn, of worden althans met stilzwijgen voorbijgegaan - kan zich de Med. Doct. vinden; en nu geeft hij zijne eigene denkbeelden in het licht, ‘den bescheiden lezer ter overdenking; den geloovigen en vooral den door smartelijke verliezen bezochte geloovigen bij een blik in de ure des doods tot vertroosting en bemoediging; maar ook den verdwaalden, die nog de wereld liefheeft, tot eene nadrukkelijke vermaning.’ En daar hij deze overdenkingen aan het ziek- en sterfbed van een zijner kinderen heeft opgesteld, is het hem, alsof ‘door de kennelijkste verzekering van diens jeugdige ziele, dat hij zoo de vreugde des eeuwigen levens stond in te gaan, de Heere Zelve Zijnen zegel is komen hechten aan de waarheid van het gevoelen, dat in deze bladen uiteengezet is.’ Wij hebben geoordeeld, dat een en ander letterlijk te moeten mededeelen.

Het tweede dan der opgegevene gevoelens wil de Heer capadose ‘wederleggen: het eerste rectificeren, door het verdedigen van een derde, dat hierop nederkomt: De ziel des geloovigen na den dood komt tot een verre boven hare beste oogenblikken op aarde verheven trap van zaligheid, die in een naauwer gemeenschap met haren Heer bestaat, maar zij blijft een nog hooger en volmaakte zaligheid wachten op den dag der opstanding, daar de aanschouwing eerst dan zal plaats hebben.’

De wederlegging van het eerste gevoelen - doch het zou onze lezers waarschijnlijk bitter vervelen, indien wij hun een verslag wilden geven van het zonderlinge exegetiseren, dogmatiseren en argumenteren, waarvan elke bladzijde de bewijzen draagt. Gezegden van job en anderen worden in bewijskracht op gelijke lijn geplaatst met die van onzen Heer zelven, en doorgedraafd op steile regtzinnigheid met eene verzekering, die ons verbazen zou, indien wij niet wisten, dat vermeende kennis opgeblazen maakt.

Indien Dr. capadose niet meer van de Geneeskunde weet, dan van de theologie, beklagen wij zijne patienten; bij zijnen vriend da costa is hij ver genoeg achtergebleven.