Het apenbom.
Komt, vrienden, helpt mij eens te reght!
Ei hoort in' eens aen en overleght
Eens samen: Heb iek 't wel of mis?
Daer is yet dat mij ergernis
En ooek bij wijlen quellingh baert.
Ei hoort mij naer der vrienden aert!
Verligt uw oordeel mij de smert,
Dan danekt u drae mijn danekbaer hert!
En heb iek wel en goet gesien,
Dan mooght gij mee, als brave lien,
Gaen deelen in mijn herteleet;
Maer, lieve vrienden, siet gij weet
Soo goet als iek, dat, als men 't quaet,
Wanneer dat metterdaet bestaet,
Wil sien, dat dan een braef gemoet
Drae pogingh tot genesingh doet.
't Is immers wel een deftigh woort,
Dat noyt te diekmaels wert gehoort:
Verlanght gij 't oordeel afgewent
Soeckt dat gij eerst de quale kent,
Dan ligt de heylsame artsenij
Die 't quaet geweest al drae nabij.
Genoegh. Gij huistert! wat mij quelt,
Jae heel de siele heeft ontstelt,
Is dit: daer woont hier naest een man,
Die lijekewel niet leven kan
Soo hij niet eenigh naricht heeft
Hoe dat ni' in andere landen leeft.
't Is yemant die geen voet verset
Alvorens dat hij scherrip let
En overpeynst in sijn gemoet
Hoe dat een ander 't heden doet,
Alvorens dat hij siet of vraeght
Wat of een ander heden draeght,
Wat in sijn huys, wat op de straet,
Wat als men rijt, wat als men gaet?
't Is met een woort geseyt, een bloet
Die doet al wat een ander doet.
Siet, vrienden, naer mijn oordeel seyt,
Is hij die sulk een leven leyt
Een schaep, een aep, een die gewis
Door yedereen te laeken is.
Dat tuyten soo als yeder tuyt,
Dat fluyten soo als yeder fluyt,
Dat koopen soo als yeder koopt,
Dat loopen soo als yeder loopt,
Dat klagen soo als yeder klaeght,
Dat dragen soo als yeder draeght,
| |
Dat wereken soo als yeder werekt,
Dat kercken soo als yeder kerckt,
Dat groeten soo als yeder groet,
Dat toeten soo als yeder toet,
Dat snappen soo als yeder snapt,
Dat klappen soo als yeder klapt,
Dat kallen soo als yeder kalt,
Dat mallen soo als yeder malt,
Dat weneken soo als yeder wenekt,
Dat deneken soo als yeder denkt,
Siet, vrienden, als 'k mij niet vergis,
Dan is dat alles wel gewis
Den redelycken mensch onwaerd,
't Is leven naer der apen aert!
Dien buyrman noem ick des een aep,
Een swacken suckel en een schaep,
Vermits hij als een goede bloet
Maer doet al wat een ander doet;
En heb ick hierin wel gesien,
Wel seght mij dan eens, brave lien,
Ei wort niet boos, hoe 't u oock quel,
Hoe groot is dan het aental wel
Van suckels vol van onverstant,
Van apen in ons vaderlant?
Siet! van d'apinnen spreeck ick niet.
Wat raet, wat hulp voor dit verdriet?
Seght, vrienden, weet gij oock een raet
Die voor dees' sieckte seker baet?
Ei soeckt mij toch een deftig man
Die 't volck daervan genesen kan.
Want als het met dit innigh quaet
In Nederland nog vorder gaet,
Dan moet ick binnen kort het lant
Gaen ruymen, om niet voor een quant
Van stugghen aert met smaet belaen
Of voor een lompert door te gaen.
Want siet mijn eerlyck Hollantsch hert
Druyscht heftigh aen, berst schier van smert,
Als 'k denk aen 't stuck. Och wat verdriet!
Een slaef van andren, 'k word' et niet,
En wat nogh meer seght: hoe men 't ployt,
Een aep der Franschen - 'k word' et noyt!
A.
v.J.
In No. X, Mengw., laatste bladz., is eene stuitende misstelling ingeslopen; er staat: de hoop op een' staat hiernamaals; de meening was: de hoop op gelukzaligheid hiernamaals.
In 't zelfde Nommer, bladz. 484, reg. 5. v.o, staat der Rijn, lees den Rijn. |
|
Auteursrechtvrij