Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

[p. 93]

Eene ambulante Fransche kenau.

In de eerste helft dezes jaars heeft het blad l'Indicateur de Bordeaux eene inschrijving geopend ten behoeve eener vrouw, die, zegt hij, als heldin al onze zegedagen heeft bijgewoond. Op de volgende wijze verhaalt hij hare aan het wonderbare grenzende lotgevallen. Sedert eenige dagen (in de maand Mei 1846) bevindt zich te Bordeaux eene reeds bejaarde vrouw, die dezen winter nu hier dan daar bij arme lieden gearbeid heeft, om deel aan hunne schamele maaltijden te erlangen. De koude en vochtige nachten bragt zij in schuren en stallen door, omdat zij niet bij magte was zich eene betere slaapstede te verschaffen. Katharina rohmer, dus is haar naam, is in het jaar 1782 te Kolmar in den Elzas geboren. Haar vader was serjant, hare moeder marketentster. Bij de inneming van Kalabrië zag zij haren vader sterven, en een kanonskogel nam, bij den veldslag van Fleurus, harer moeder het hoofd weg. In 1802 huwde zij françois girard, tamboer-majoor bij de 62ste halve brigade. Marketentster, gelijk hare moeder, kwam zij met de divisie van den Generaal donnadieu in Spanje, woonde de inneming van Saragossa bij, trok met de divisie naar Portugal, en kwam daarna weder te Barcelona terug. Destijds had zij acht zoons. Zij verliet Barcelona, om met de divisie charrière naar Oostenrijk te marcheren. Bij den slag van Wagram werd zij door een lanssteek gewond. Zij was bij de inneming van Weenen, als ook bij de veldslagen van Glogau, Lutzen en Bautzen tegenwoordig. Met rapp rukte zij Dantzig binnen, bleef vervolgens eenigen tijd te Dresden, en lag daarna ettelijke maanden lang te Napels in garnizoen. Steeds bereidwillig alle vermoeijenissen te deelen en haar leven aan alle gevaren bloot te stellen, om de gekwetsten op te passen, keerde zij nog eenmaal naar Spanje terug, en woonde er de inneming van Girona bij, waar haar man het eerekruis ontving; ditmaal vocht zij zelve mede. Van hier vertrok zij, om deel te nemen aan den Russischen veldtogt, en kwam te Moskou. Bij den aftogt geraakte zij met de eerste afdeeling over de Beresina; alstoen behoorde zij bij het 5de regement tirailleurs der jonge garde; zij werd onder de 25 man geteld, die na den terugtogt van de vier bataillons nog overig waren. Te Courbevoie

[p. 94]

was zij bij de reörganisatie van haar regement. Zij nam deel aan de gevechten bij Chalons, Troyes, Bar - sur - Aube, Brienne. Te Fontainebleau was zij bij de aftreding. Met haren man volgde zij den Keizer naar het eiland Elba. Nu had zij tien zonen onder de vanen. Naar Parijs teruggekomen, woonde zij den slag van Waterloo bij. In 1815 werd haar man tot adjudant bij de artillerie benoemd. In 1823 volgde zij hem alweder naar Spanje, waar hij eindelijk, tusschen Barcelona en Garcia, door een schot sneuvelde. Alleen naar Frankrijk teruggekeerd, huwde zij aldaar ten tweedemale met antoine barin, serjant-majoor bij de sappeurs van de genie. Met dezen deed zij den togt naar Afrika, welken togt hare tien zonen insgelijks mede maakten. Zij woonde de bemagtiging van Algiers, Bona, Mascara, Oran en Constantine bij, op welke laatste plaats zij haren man en twee harer zonen verloor; de eene was tamboer-majoor, de andere militair muzikant. In Afrika is zij door twee schoten, te Bougia en bij het gevecht aan het Vierkante Huis, gekwetst geworden.