Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

Weder een wonderkind.

Hendrik adams, lid van het Amerikaansche Bijbelgenootschap, heeft in de dagbladen van zijn land een verbazingwekkend berigt doen plaatsen over een zesjarig wonderkind, met name stafford, dat thans in den Staat Vermont woont. ‘Van welken aard de vragen, (dus schrijft de Heer adams) die men aan dit knaapje doet, uit de reken-, de werktuig-, soms ook uit de scheikunde, zijn mogen, in weinige oogenblikken is het met zijn antwoord gereed. Op eenen leeftijd van vier jaren vond men het reeds met de werken van malte brun en andere der beste aardrijkskundigen en statistici omgeven; hij las ze, vergeleek de daarin voorkomende onderscheidene meeningeu, beschouwingen en opgaven, en teekende die voor zich zelven aan. Om nu van zijn rekenaarstalent slechts één voorbeeld te geven, moge het volgende dienen. Op zekeren dag verzocht ik stafford's ouders, mij te willen veroorloven, aan hun wonderzoontje slechts eene enkele vraag voor te stellen, om die uit het hoofd op te lossen. Het verzoek werd mij toegestaan, en ik vroeg hem toen, hoeveel wel zou uitmaken

[p. 95]

het getal 365, 365, 361, 361, 365, 365, gemultipliceerd met 365, 355, 465, 395, 365, 365. De knaap sprong op, huppelde, terwijl hij zacht bij zich zelven sprak, eenige malen de kamer rond, bleef toen staan en antwoordde: “Niet meer en niet minder dan 133, 491, 850, 298, 566, 925, 016, 658, 299, 941, 583, 225.” Doch naauwelijks had het zoo jeugdige kind deze omslagtige rekening, die zoo hoogst moeijelijk uit het hoofd te doen is, zonder fout en dat wel in weinig meer dan eene minuut tijds opgelost, of het zeeg bleek en afgemat op een' stoel neder. Zoodra hij zich eenigzins hersteld had, erkende hij, dat dit de moeijelijkste opgaaf was, die men hem nog immer had voorgesteld, en dat zij hem van inspanning bijna in zwijm had doen vallen.’