Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

De Lijkzang van David op Saul en Jonathan in deszelfs dichterlijke waarde beschouwd, en met andere soortgelijke dichtstukken der oudheid vergeleken. Voor beschaafde Bijbellezers. Door W. Verwey, Predikant te Winschoten. Nieuwe uitgaaf. Te Groningen, bij P. van Zweeden. 1847. In gr. 8vo. VIII en 130 bl. f :-80.

Dit boekje heeft zijn bestaan te danken aan eene verhandeling, door den Eerw. verwey in 1825 geschreven, ter beantwoording der prijsvraag, destijds door de Godgeleerde faculteit te Groningen uitgeschreven: Grammatice et critice explicetur Elegia Davidis in Saulum et Jonathanem, 2 Sam- I:17-27, et cum aliorum Poëtarum, sive Hebraeorum, sive Gentilium Antiquiorum, Orientalium, Graecorum, Septentrionalium, in simili argumento versantium, poëmatibus comparetur. De vermelde verhandeling des Heeren verwey miste de eer der bekrooning, maar werd desniettegenstaande door den Schrijver in 1834 uitgegeven, doch in een' anderen vorm en meer voor het dusgenoemd beschaafd publiek dan voor de geleerde wereld. De nieuwe uitgaaf, die thans voor ons ligt, schijnt ons toe te bestaan uit de oude van 1834 met een nieuw titelblad. Als lectuur voor beschaafde Bijbellezers kunnen wij dit boeksken met ruimte aanbevelen. Eerst wordt het lied van david vertaald en de lezer doorgaans op gepaste wijze op deszelfs schoonheden opmerkzaam gemaakt; dan volgt eene vergelijking van dezen lijkzang met het gedicht op den dood van abner, met drie Arabische lijkdichten en één Perzisch, met achilles' klagt over den dood van patroclus bij homerus, en met het Epitaphium van bion op adonis.

[p. 640]

Uit Latijnsche dichters zijn ter vergelijking bijgebragt de vijfde Ecloga van virgilius, een paar fragmenten uit de Aeneïs, en de Elegie van ovidius op den dood van tibullus. Het best gelukt scheen ons toe de vergelijking met soortgelijke stukken van ossian, die het laatste gedeelte van dit onderhoudend werkje uitmaakt. In de vertaling zijn wij het, op ééne enkele uitzondering na, met den Heer verwey eens. Die uitzondering bepaalt zich tot vs. 27, waar wij ה י onmogelijk door krijgswapenen kunnen vertalen. Reeds a priori moet het ons onwaarschijnlijk voorkomen, hier in het referein het verlies der wapenen vermeld te vinden, daar het referein in vs. 19 en 25 de wapenen in het minste niet aanroert; bovendien wil het er bij ons niet in, dat een lied zoo vol van het reinste gevoel met de vermelding van wapenen zou eindigen. De overeenkomst met het referein in vs. 19 en 25 en de waardigheid van het lied zelf raden ons dus eene andere vertaling, zoo hiertoe grammatisch mogelijkheid bestaat. Die mogelijkheid wordt, naar onze meening, bewezen door jesaia Cap. XIII:5 en jeremia L:25, waar ומ י wordt gebruikt van volken, die als werktuigen van Jehova's toorn tegen de Israëliten dienen. Door deze beide plaatsen voorgelicht, vertalen wij dus hier: omgekomen zijn de aanvoerders van den krijg. Reeds luther vertaalde: die Streitbaren.