Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

[p. 509]

De Keizer Tching Tih en zijne Hovelingen. Een oorspronkelijk Chineesch Verhaal. Op aanbeveling en onder medewerking van James Legge, Theol. Dr., Voorzitter van het Anglo-Chinesche Collegie te Malacca, in het Engelsch vertaald door Fkin Shen, Student aan genoemd Collegie, en daaruit in het Nederduitsch overgebragt. II Deelen. Te Amersfoort, bij W.J. van Bommel van Vloten. 1844. In gr. 8vo. 460 bl. f 5-50.

De Nederduitsche Vertaler voorspelt, dat men bij de lezing zal ontwaren, dat de Romantiek in China als 't ware zich nog in hare kindschheid bevindt, en bij lange na de hoogte niet bereikt heeft, waarop zij bij de onderscheidene volken van Europa staat. Tot bevestiging van hetgeen voorts in de voorrede wordt beweerd, dat het verhaal zich onderhoudend (!) laat lezen, plaatsen wij hier eene proeve: ‘Vreezende, dat hij niet herstellen zoude, beval de Keizer den gesnedene van het binnenpaleis, onder andere de volgende hooge ambtenaren naar het paleis te ontbieden, om zijne bevelen te ontvangen. Eerst lieng tchoe, Grootkanselier van Kin Shin Hall. Deze was uit Shun Tih hien van Kweng Tchoe foe, in de provincie Kweng Tung; voor dat hij dit ambt bekleedde, was hij de eerste geweest der letterkundigen van den derden graad. Vervolgens leng ting ho, Groot-kanselier van Yoe Ying Hall. Deze was uit Tsing Kieng Hien van Lin Kieng foe, in de provincie Kieng Sie, en had, vóór het aanvaarden van zijnen toenmaligen rang, de tweede plaats bekleed onder de letterkundigen. Ten derde lo kiem, Groot-kanselier van Wan Hwe Hall. Deze was uit Hwe Ning hien, van Tchin Tchou foe, in de provincie Ho Nan; hij had den hoogsten letterkundigen rang verworven, eer hij eene bediening aannam. Eindelijk siëe tsien, Groot-kanselier van Wen Yien Hall. Hij was uit Yeng Kioek Hien, van Tee Yoen foe, in de provincie Shin Sie; alvorens een ambt te bekleeden, had hij den rang van Han Lin verkregen.’

De Keizer tching tih is eene soort van Chinesche rehabeam, die evenwel, na zich eenigen tijd aan dwaze en schadelijke uitspattingen te hebben overgegeven, eindelijk wijzer wordt.

[p. 510]

Daar het mogelijk is, dat vele van onze landgenooten onbekwaam zullen zijn om het onderhoudende van den Chineschen roman te gevoelen, zouden wij bijna het boek alleen aanbevelen aan de beoefenaars der Chinesche letteren, voor zoo veel zij het in de kennis der Chinesche taal nog zoo ver niet hebben gebragt, dat zij het verhaal in het oorspronkelijke kunnen lezen, of zich van de Engelsche vertaling niet kunnen bedienen; maar wij vreezen, dat het aantal lezers dan zoo gering zal worden, dat het vertier niet aan het oogmerk van den uitgever zal beantwoorden. Wij hebben dus ons kort verslag zoo ingerigt, dat onze lezers daaruit reeds eenigermate kunnen oordeelen, in hoe ver het boek geschikt is, om onder het getal der werken te worden opgenomen, die hun tot nuttige en aangename uitspanning dienen kunnen.