Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

Theodoor en Lucile, of de zegepraal der waarheid. Een godsdienstig Verhaal uit onzen tijd. Naar het Fransch van A. Monod, door J. Prins, Predikant te Amsterdam. Te Amsterdam, bij S.J. Prins. In gr. 8vo. 183 bl. f 1-60.

Theodoor en Lucile waren echtgenooten, de man van Roomschgezinde afkomst, zijne echtgenoote geboren van Protestantsche ouders. Zij waren echter beiden, ten gevolge van eene, alleen wat de Godsdienst betreft, verwaarloosde opvoeding, onbekend met en onverschillig voor de waarheden van het Christendom. Het bezoeken van een kerkhof, op hetwelk de begraafplaatsen van Roomschgezinden en Protestanten van elkander waren afgescheiden, deed bij Lucile de gedachte aan de Godsdienst ontwaken, en bewoog haar, om tot een' verstandigen Roomschgezinden geestelijke hare toevlugt te nemen, ten einde door hem in het onderzoek van de leer des Christendoms geholpen te worden. Allengs houdt ook Theodoor zich met dit onderzoek bezig. De Abt Faviën overtuigt hen beiden van de geloofwaardigheid der Heilige Schrift. Maar hij slaagt minder gelukkig in de poging, om hen, op grond van den inhoud dier Heilige Schrift, te overtuigen van de waarheid der

[p. 507]

kenmerkende stellingen van de Roomsche Kerk, en te vergeefs is het, hen te willen overhalen, om de leerstukken, op welke het geloof van die Kerk steunt, aan te nemen op de getuigenis dier Kerk in hare eigene zaak.

Nu ontvangen zij het bezoek van eenen vriend, Mercier genaamd, die, Roomschgezind van geboorte, sedert een paar jaren door het lezen van den Bijbel Protestantsch geworden was. Deze maakt hen bekend met de leer van den Bijbel, in tegenstelling van die der Roomschgezinden. De nu verkregene kennis beweegt hen, om, uit volkomene overtuiging, belijders te worden van de Christelijke leer der Protestanten. Het spreekt van zelf, dat in een geschrift als het onderhavige geene romaneske tafereelen, geene verrassende ontknoopingen te verwachten zijn. Nogtans, de zoo natuurlijk geschetste toestand van menschen, die lang, onverschillig voor de gewigtigste belangen van den redelijken mensch, alleen voor de bevrediging der belangen en wenschen, die tot dit aardsche leven behooren, hebben geleefd en werkzaam zijn geweest, maar die door een schijnbaar onbeduidend toeval worden bewogen tot ernstig nadenken, houdt bij den verstandigen lezer voorzeker de belangstelling levendig. Wij achten het geschrift zeer geschikt, om het doel te bereiken, hetwelk de Schrijver zich voorgesteld heeft, om zoo wel den verachter van het Christendom in het algemeen, als den met den Bijbel onbekenden Roomschgezinde, van deszelfs Goddelijke waarde te overtuigen en beiden tot het lezen der H. Schrift op te wekken en als te dringen.