Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

[p. 31]

Het Nederlandsche Bijbelgenootschap in 1846. Toespraak over den nieuwen weg, thans door het Nederlandsche Bijbelgenootschap ingeslagen, en de belangrijke uitzigten, voor de Bijbelverspreiding zelve daardoor geopend; gehouden bij het jaarlijksch Verslag voor de Leidsche Afdeeling van het Nederlandsche Bijbelgenootschap, den 29 Oct. 1846. Door N.C. Kist, Medebestuurder en Voorzitter. Te Leiden, bij S. en J. Luchtmans. 1846. In gr. 8vo. 44 bl. f :-40.

Het is verblijdend, wanneer Godgeleerden van naam niet alleen door degelijke geschriften toonen, dat zij het vak van hunne studie op zich zelf ijverig beoefenen en uitbreiden, maar ook blijken geven, dat het heil der Christelijke Kerk, de aankweeking van Bijbelkennis en Godzaligheid, hun ter harte gaan, door werkzaam deel te nemen aan instellingen, daartoe strekkende. Zoo toch bekrachtigen zij door hun voorbeeld de waarheid, die helaas! maar al te veel vergeten wordt, dat de Theologie eene wetenschap is, die niet, gelijk zoo vele andere, alleen het hoofd vereischt, maar die mede het hart, ja den geheelen mensch, omvat, en dat hij de Godgeleerde is, die bij grondige kennis warme liefde tot christus voegt en die liefde ook in anderen wenscht over te storten. Wij mogen in dit opzigt den Hoogleeraar kist noemen, die als een der ijverigste en gelukkigste beoefenaars der wetenschap, aan hem toevertrouwd, onder ons bekend staat, terwijl hij als Medebestuurder en Voorzitter der Leidsche Afdeeling van het Nederlandsche Bijbelgenootschap, zijne beste krachten aan de bevordering van de belangen dezer inrigting toewijdt. Hij geeft hiervan eene schoone proeve in het bovengenoemde geschrift, waaraan wij door eene korte aankondiging die meer algemeene bekendheid wenschen te geven welke het zoozeer verdient. Het is, gelijk de titel zegt, eene gelegenheidsrede, eene ‘Toespraak,’ waarvan de schikking en de stijl den eigenaardigen geest en toon te kennen geven, welke de aard van het onderwerp vordert. Kennis van zaken gaat er in gepaard met schranderheid van opmerking en klaarheid en kracht van voorstelling; men ziet aan alles, dat de Spreker zijnen leeftijd kent, en de eischen verstaat en weet te doen gelden, welke dezelve tot het Ne-

[p. 32]

derlandsche Bijbelgenootschap rigt. In het eerste deel gaat hij den weg na, dien deze stichting van den beginne af voor zich heeft afgebakend en in 't vervolg van tijd, met eenige geringe afwijkingen, ook heeft blijven betreden, waarbij hij niet nalaat, op het eigenaardige er van opmerkzaam te maken, in onderscheiding met de Britsche Bijbelverspreiding. Daarna wijst hij op ‘den nieuwen weg, thans door het Nederlandsche Bijbelgenootschap ingeslagen.’ De aanwijzing van dezen weg, of de voorstelling van den grooten en beslissenden maatregel, door het genoemde Genootschap genomen, om voortaan niet langer in zijne behoefte te voorzien door Bijbels bij Bijbeldrukkers te koopen, maar door, in navolging van het Britsch en Buitenlandsch, ja van elk ander Bijbelgenootschap, waar ook gevestigd, Bijbels voor eigene rekening te laten drukken, en de exemplaren niet langer gratis uit te deelen, maar voor een' geringen prijs ten verkoop te stellen, maakt, gelijk van zelf spreekt, den voornamen inhoud uit van het eerste deel. In een tweede deel vestigt de Spreker de aandacht zijner hoorders op de belangrijke uitzigten, voor de Bijbelverspreiding zelve door het betreden van den nieuwen weg geopend. Die nieuwe maatregel zal, volgens hem, onder den zegen Gods, weldadige gevolgen hebben voor de algemeenheid - de innerlijke waarde - en de goede vrucht der Bijbelverspreiding; hetgeen overtuigend en met nadruk aangewezen wordt.

Men ziet uit deze korte aanstipping van den gang der ‘Toespraak,’ dat men er vele en belangrijke zaken in aantreft. Moge het stukje vele lezers vinden, opdat velen in hunne gehechtheid aan het Nederlandsche Bijbelgenootschap bevestigd, en anderen bewogen worden, om door hunne toetreding, de pogingen der mannen te ondersteunen, die hunnen tijd en hunne krachten over hebben, om die inrigting het schoone doel van hare roeping nader te brengen. Een gewigtige stap is daartoe gedaan, maar het is niet meer dan een eerste stap. De ingeslagen weg moet met vastheid en omzigtigheid vervolgd worden, en dit kan slechts geschieden door eene meer algemeene deelneming aan eene instelling, welke zich ter taak gesteld heeft, niet alleen om de verkrijging van Gods Woord uit eigen middelen ook voor de behoeftigen onder ons gemakkelijk te maken, maar ook om den zegen der Evangelieleer te brengen tot afgelegene gewesten, waaraan wij Nederlanders door de duurste verpligtingen verbonden zijn.