Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1846

Schets der Oorziekten. Door Dr. T. Polansky, praktiserend Geneesheer te Weenen; uit het Hoogduitsch vertaald en met eenige Aanmerkingen vermeerderd. Te Amsterdam, bij M. Coster, Jz. 1844. In gr. 8vo. VIII, 132 bl. f 1-80.

Een vreemd verschijnsel mag het genoemd worden, eene vertaling over oorziekten te kunnen aankondigen; daarom strekt het Ref. tot genoegen, de aandacht der geneeskundigen op dit werkje te kunnen vestigen. Enkele uitzonderingen niet medegerekend, is toch het veld der Otiatrika hier te lande nog geheel onbeploegd. En waarom, vragen wij, is dit het geval? is het, omdat er bijna geene oorziekten in ons land gevonden worden? is het, omdat ons land zóó

[p. 416]

gunstig gelegen is, dat de aanleidinggevende oorzaken tot het voortbrengen derzelve zoo zeldzaam zijn? Het doet Ref. leed, te moeten betuigen, dat juist door de ligging van ons land deze ziekten bij ons, misschien meer dan in eenig ander land voorkomen. Gelijk dit veelal het geval is, zoo moeten er jaren verloopen, alvorens wij de verbeteringen van het buitenland, voornamelijk in het geneeskundige vak, overnemen. De groote menigte van geneeskundigen toch rekent het beneden zich, om een gedeelte van het vak meer bijzonder te beoefenen; de geneeskundige, die geen' tijd heeft of geen' lust gevoelt tot studeren, haalt medelijdend de schouders op voor hem, die daarop eene uitzondering maakt, en krijt hem voor een' kwakzalver uit, die zich specialist durft noemen. Maar zij willen of kunnen niet begrijpen, dat hij, die één' tak der geneesen heelkunde tot het onderwerp zijner bijzondere studie heeft genomen, met den geheelen omvang der geneeskundige wetenschappen moet bekend zijn; en dat ook daarom de naam van specialist slecht gekozen is. Wat zoude het lot der borstziekten geweest zijn, indien niet enkele mannen zich daarmede bijzonder hadden onledig gehouden? Welke vorderingen zijn er niet gemaakt op het gebied der steengebreken? Wordt de specialiteit der oogziekten niet in alle landen gunstig erkend? En wat zoude het lot der oorlijders zijn, indien niet hier en daar een geneeskundige optrad, die zich met deze gebreken op eenen echt wetenschappelijken voet bezig houdt? Om deze redenen noemde Ref. het een gelukkig verschijnsel, eene vertaling over oorziekten te mogen aankondigen. De sluimerende geest schijnt te ontwaken, men begint te gevoelen, dat wij ook hierin, vergeleken met het buitenland, niet in de schaduw kunnen staan. Gaan wij toch de pogingen na, die sedert een twintigtal jaren in het buitenland werkende zijn. Slaan wij het oog op den grooten itard, die zijn geheele leven besteedde, om het lot der gehoorlijders te verbeteren - op deleau, die een geheel nieuw middel aan de hand gaf, om het middengedeelte van het oor te onderzoeken. Menières, de tegenwoordige geneesheer van het doofstom-

[p. 417]

men-instituut te Parijs, maakt dikwijls opmerkingen en resultaten bekend. Zien wij al verder in Duitschland den bekenden Dr. wilhelm kramer, die reeds in 1834 een werk over oorziekten bekend maakte, die nu kortelings een werk in het licht deed verschijnen, waarin uit tabellarische overzigten de resultaten der behandeling van 2000 oorlijders worden bekend gemaakt; de werken van pappenheim, von gaal, frank, lincke, gelijk ook de menigte andere kleinere brochures, zijn den wetenschappelijken geneeskundige te goed bekend, om hier in bijzonderheden te treden. Men ziet den kundigen Dr. schmalg, uit Dresden, zijne onvermoeide pogingen toewijden aan het lot der doofstommen. En wat ziet men nu hier te lande? Op enkele uitzonderingen na, niets; integendeel beijveren zich de geneeskundigen bij ons, om hen, die zich daarmede bezig houden, tegen te werken. Wisten zij echter, welke moeijelijkheden met de beoefening daarvan gepaard gaan, zij zouden hun geduld bewonderen, en hen aanmoedigen. Wat nu vooral het boven aangekondigde werkje betreft, de Vertaler had, naar Refs. inzien, eene gelukkiger keuze kunnen doen; het werk van von gaal ware voor ons land beter geschikt geweest. Want polansky maakt de geneeskundigen slechts zeer oppervlakkig met de vorderingen in het practische gedeelte der oorheelkunde bekend. Ref. wil echter, als zijnde dit de eersteling hier te lande, niet te streng zijn. En moge het vertalen, naar zijn oordeel, meerendeels onnoodig geworden zijn, zoo is het Refs. gevoelen, dat het eene weldaad zoude zijn, indien dit werkje door andere goede gevolgd wierd. Daarom zullen de aanmerkingen, die te maken waren én op het werkje zelf, én op vertaling en uitvoering, achterwege blijven, en van harte wenscht Ref., dat deze vertaling tot grondslag moge dienen, om de Hollandsche geneeskundigen meer en meer aan te sporen, dit vak zoodanig te gaan beoefenen, als de tegenwoordige stand der geneeskundige wetenschappen zulks vereischt; dat daardoor dan de aangewende moeite van den Vertaler moge beloond worden. Den Uitgever wenschen wij een goed debiet toe.

..m...