Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845

[p. 589]

Eene enkele proeve, uit vele, nopens de wijze, waarop het stelsel van afgezonderde opsluiting, door deszelfs tegenstanders, bestreden wordt.

(Overgenomen uit de Discussion du Projet de Loi sur les Prisons à la Chambre des Députés. Session 1844.)

Zitting van den 6 Mei.

‘De Heer de la rochejaquelein geeft verslag van een bezoek van het in constructie zijnde nieuwe Huis van Arrest la Force enz.’ - Hij eindigt in dezer voege:

‘Toen ik wist wat men wilde, heb ik alle of wel het grootste gedeelte der Parijsche gevangenissen bezocht; het zij mij vergund u eenige opmerkingen mede te deelen omtrent het cellulair stelsel, hetwelk tot zulke gelukkige uitkomsten zou moeten leiden.

Welnu dan! op eene der binnenplaatsen van la Force vond ik een 30 of 40 tal jeugdige gearresteerden vereenigd (geteld heb ik ze wel niet, maar ten naaste bij zullen er wel zooveel geweest zijn). Ik vroeg aan elk hunner afzonderlijk, of zij reeds vroeger waren gedetineerd geweest en waar zij hadden gezeten. Zij, die meer gezeten hadden, antwoordden mij alle: in la Roquette. En voor hoelang? de een drie, de ander vier jaren. Ziedaar de verbetering waartoe men gekomen is.’ (p. 332.)

Deze verklaring veroorzaakte beweging onder de Afgevaardigden; maar niemand nam daarop het woord.

Zitting van den 7 Mei.

‘De Rapporteur (de tocqueville.) Ik heb eene vraag te doen aan Mijnheer de la rochejaquelein. Bedrieg ik mij niet, dan heeft genoemde Heer, na over den nieuwen aanbouw van la Force te hebben gesproken, ons gezegd, dat hij, het oude gebouw bezoekende, aldaar 30 of 40 kinderen had gevonden, die in la Roquette waren geweest. Is de Heer de la rochejaquelein wel zeker van zijne cijfers?’

‘De Heer de la rochejaquelein. Ik zeide en herhaal dit, dat ik de jeugdige gevangenen niet heb geteld; maar het kwam mij voor, dat er dertig of veertig waren. Zij waren verdeeld in verschillende groepen; sommigen dienst

[p. 590]

doende, anderen op de binnenplaats. Ik vroeg aan allen, of zij vroeger gezeten hadden, en zij, die in dat geval verkeerden, antwoordden: in la Roquette. Ziedaar, wat ik gezegd heb.’

‘De Rapporteur. Het is op deze verklaring, dat ik de vrijheid verzoek te antwoorden... (Beweging.) De mededeeling is van belang voor de bij herhaling gestraften. De Heer de la rochejaquelein heeft, op gisteren, aan de Kamer eene daadzaak doen kennen, die mij als zeer ernstig is voorgekomen. Hij verklaarde, op eergisteren, zich in la Force bevindende, een groot aantal jeugdige gedetineerden, door hem op dertig of veertig geschat, gezien te hebben, die vroeger in la Rocquette gevangen waren.

Deze zaak mij getroffen hebbende, heb ik gemeend juiste berigten te moeten inwinnen. Ik heb aan den Directeur van la Force gevraagd, mij te willen mededeelen, hoe vele jeugdige gedetineerden, die vroeger in la Rocquette hadden gezeten, zich in la Force hadden bevonden, tijdens het bezoek van den Heer de la rochejaquelein. In plaats van dertig of veertig, zoo als genoemde Heer opgaf, heeft het antwoord mij een getal van dertien, het is waar, doen kennen; maar van deze waren er acht in la Rocquette opgesloten geweest vóór de invoering van het cellulaire stelsel en vijf ná dat tijdstip. De mededeeling van den Heer de la rochejaquelein, en die hij vermeende juist te wezen, blijkt alzoo op een' valschen grondslag te berusten, en de indruk, dien zij verwekt heeft, moet, bij gevolg, bij de Kamer verdwijnen.’

‘De Heer de la rochejaquelein. Het is niet mogelijk, dat ik dertien kinderen voor veertig heb genomen. Maar ik geef toe, dat ik tot eene dwaling ben vervallen, door de antwoorden, die ik ontvangen heb.’ (p. 376-377.)

Hierna volgen onderscheidene discussiën, en het verslag der zitting loopt voort tot p. 390. Op eens en zonder de minste aanleiding komt nu de Heer de la rochejaquelein ter bane met het volgende:

‘Ik verzoek eenige woorden te mogen zeggen ter herstelling van eene verkeerde opvatting. De Heer de tocqueville heeft de zaak verkeerd begrepen, toen hij zeide: gij hebt gisteren vermeend, dat er 30 of 40 jeugdige gedetineerden zich in la Force bevonden; er waren er slechts 13. De Kamer was daarover verwonderd en ik ook. Waar-

[p. 591]

lijk men bedriegt zich zelden tusschen 30 en 13. Welnu! wat de Heer de tocqueville heeft willen zeggen is niet, dat er niet meer dan 13 gedetineerden waren; maar dat er zich, onder die 30 of 40, slechts 13 bevonden, die reeds vroeger gevangen waren. Mijne Heeren! ik heb niets anders gezegd, en de Heer de tocqueville zal, na deze uitlegging, mijne mededeeling niet logenstraffen.’

Het verslag zegt niet, of de Heer de tocqueville iets hebbe geantwoord. Wat zou hij ook hebben behoeven te zeggen, nadat voor het oog van de Kamer der Gedeputeerden de afgeschoten pijl het doel geheel had gemist?