Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845

IJs-oogst in Noord-Amerika.

IJs is voor Noord-Amerika een aanmerkelijk handelsartikel geworden. Zestigduizend ton daarvan wordt jaarlijks van Boston naar Oost- en Westindie en in den laatsten tijd ook naar Engeland gezonden; en, daar het inpakken dezer waar slechts in zaagsel geschiedt, zoo wordt ook hierin een niet onbeduidende handel gedreven. De ijshuizen aan de meren zijn ontzettend groote gebouwen, die soms elk tot zesduizend tonnen ijs kunnen bevatten; menige derzelve beslaan een geheele morgen gronds. Deze gebouwen hebben dubbele wanden, en de twee voet breede ruimte tusschen dezelve is met zaagsel gevuld, welke stof noch lucht noch warmte doorlaat. Tot het uitzagen van het ijs heeft men opzettelijk ingerigte werktuigen, die naar akkerploegen gelijken en door een paard getrokken worden. Het ijs zelf, dat tot uitvoer bestemd is, moet volkomen zuiver van sneeuw gehouden worden. Veertig man met twaalf paarden kunnen op éénen dag 400 ton ijs inzamelen. Zoo het weder gunstig is, ziet men niet zelden honderd menschen te gelijk met dezen arbeid bezig, en in drie weken tijds is geheel de ijsoogst, ten bedrage van ongeveer 200,000 ton, binnengebragt. In menige winters echter valt het uiterst moeijelijk, de noodige hoeveelheid in te zamelen, daar soms regen of dooi het werk van weken lang vernielt en het ijs ongeschikt

[p. 239]

tot verzending maakt; of wel het sneeuwt op den ijsvloer, en zij, die er aan werken, zijn niet in staat het ijs zuiver te houden. Vriest de sneeuw er op vast, zoo krijgt het eene korst van sneeuwijs, hetwelk geene waarde heeft en door eene bijzonder daartoe ingerigte machine van het hechtere ijs, dikwerf meer dan een palm diep, weder afgeschaafd moet worden. Het ijs wordt vervolgens langs de spoorwegen verzonden. Elk ijshuis bezit een' eigen spoorweg, die tot naar den algemeenen spoorweg loopt, en het ijs wordt in opzettelijk daartoe gebouwde wagens naar Boston gevoerd. De werktuigen, het gereedschap, de gebouwen, de aanleg en het onderhoud van spoorwegen tot het oefenen van dezen nijverheidstak vereischen groote kosten, en het mislukken van eenen ijs-oogst is dus in Amerika steeds een groot ongeluk.