Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845

Het belang van de leer der regtvaardiging door het geloof in betrekking tot de zedelijkheid, betoogd door Dr. Gieseler. Uit het Hoogduitsch vertaald en verder ontwikkeld door den Schrijver van de Wederlegging der grondstellingen van de Roomsch-Katholieke Kerk. Te Amsterdam, bij J. van der Hey en Zoon. 1844. IV, 74 bl. f :-75.

Dat het betoog van Dr. gieseler (bl. 1-24) belangrijk genoeg is om vertaald te worden, kan Rec. zich niet opdringen. De Vertaler vindt het dan ook noodig, er nog iets van het zijne bij te voegen. In eene nadere ontwikkeling toont hij aan, dat het denkbeeld van regtvaardig, hetwelk de Protestanten zich vormen, met het onderwijs van christus en de Apostelen in overeenstemming is. ‘Wanneer de Protestanten spreken van 's menschen regtvaardiging’ - zoo lezen wij hier, - ‘dan bedoelen zij de vergeving van de door denzelven’ (dat ongelukkige denzelven!) ‘bedreven zonde, welke God hem schenkt uit genade, om christus wil; zoodat God hem ontheft van de straffen, welke hij, wegens het bedrijven van zonde, zoude moeten lijden, en op het gunstigste jegens hem gezind is.’ (bl. 26.) Wij zouden in plaats van zonde ge-

[p. 669]

schreven hebben: zonden, omdat de symbolen altijd van remissio peccatorum spreken. Ook had het laatste lid van den volzin krachtiger kunnen worden uitgedrukt. Vervolgens betoogt de Vertaler, dat de leer nopens 's menschen regtvaardiging door het geloof, welke de Protestanten overeenkomstig het onderrigt van christus en de Apostelen belijden, alleen Gode waardig en voor den mensch in zijnen zondigen toestand geschikt is, waarop eene nadere aanwijzing volgt, dat slechts de leer van 's menschen regtvaardiging door het geloof voor de zedelijkheid bevorderlijk is.

De ontwikkeling van den Vertaler, hoewel niet geheel zonder waarde, had grondiger en helderder kunnen zijn. Meermalen stuit men op herhaling van hetgeen vroeger gezegd is. Hier en daar zouden wij minder breedsprakigheid gewenscht hebben. Wel durven wij de lezing van dit geschrift aanbevelen, maar niet beweren, dat het onder de beste schriften over dit onderwerp kan gerekend worden. De Schrijver van de Wederlegging vergete niet, dat wie met goed gevolg een' vijand bestrijden wil, niet slechts overtuigd moet zijn van de regtvaardigheid zijner zaak, maar ook in het gebruik der wapenen eene geoefendheid bezitten moet, welke hem regt geeft, in het strijdperk te treden. In magnis voluisse, is niet genoeg.