Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845

Sibilla Odaleta, een Tafereel uit de Oorlogen van Italië, tegen het einde der XVde Eeuw. Geschiedkundige Roman, vertaald uit het Italiaansch. II Deelen. Te Leiden, bij C.C. van der Hoek. In gr. 8vo. 476 bl. f 4-90.

Volgens het berigt van den Vertaler, is de Schrijver van dezen geschiedkundigen Roman niemand anders dan de beroemde manzoni, ook bij ons bekend door zijne Verloofden, en is dit werk zijn eersteling. Hier en daar verraadt dit verhaal nu ook wel den aanvanger, zoo als onder anderen waar de Schrijver spreekt van Amsterdam, als zijnde reeds

[p. 649]

in 1493 eene wereldstad, waar de Jood malvezzi zijne schatten in de bank gelegd had; terwijl het nogtans zeker is, dat de Amsterdamsche bank eerst is opgerigt in het jaar 1609. Evenwel troffen wij veel aan, hetwelk den grooten meester reeds in dezen eersteling leert kennen. De levendige en treffend gelijkende schildering, zoo wel der gebeurtenissen als der personen tot de geschiedenis van dien tijd behoorende, de nu eens ernstige en tragische, dan eens schertsende en luimige toon, gepaard met eene goede zedelijke strekking, doen ons het werk als eene goede bijdrage aanmerken tot den voorraad van vertaalde lektuur. Het aangename der lezing zal veel verminderd worden door de gebreken der vertaling en van den druk. Behalve het smeden buiten noodzake van nieuwe woorden en spreekwijzen, zoo als heulmiddelen voor bescherming, zich verluiden voor zich laten verluiden, voorwenden voor zich beroemen, verademd worden voor adem scheppen, uitrusten, of het gebruiken van verouderde woorden, zoo als wassenaar voor wassende maan en schammel voor schabel, natten voor bevochtigen, merkten wij een aantal spel- en taalfouten op. Een devies of zinspreuk op het schild van eenen Ridder wordt vertaald door wapenkreet, wapenroep. Het hoofd van den Staat te Florence wordt door den Vertaler genoemd Doge, welke naam wel in Venetië en in Genua, maar niet in Florence gebruikelijk was, in welk laatste Gemeenebest de hoogste bediening plagt te zijn die van den Gonfaloniere of Banierdrager. Wat er in het oorspronkelijke gestaan heeft voor eene milde volksregering aan den voorrang der geestelijkheid ten halve verbonden, betuigen wij niet te weten; maar zulke wartaal kan manzoni niet geschreven hebben. Tot een bewijs van het slordige der correctie laten wij hier nog volgen: ten dede, van hetwelk wij zelfs niet eens kunnen raden, hoe het moet zijn, meeste voor meester, gunst voor kunst, Pavia voor Padua, dyrden voor den naam van den beroemden dryden.

Uit den titel zou men opmaken, dat de Nederduitsche overzetting vervaardigd is uit het oorspronkelijke Italiaansch; maar wij houden het voor uitgemaakt, dat ons publiek hier eene vertaling van eene vertaling ontvangt, waarschijnlijk uit het Engelsch. Wij lezen overal: aangedreven bij, ondervraagd bij, bewaakt bij, in plaats van, aangedreven, ondervraagd en bewaakt door. Het Italiaansche woord lan-

[p. 650]

ciere, speerknecht, heet in het Engelsch lancer; de Vertaler zet voor hetzelve lantser, en bekent zelf dit woord niet goed te verstaan. Dat voor het overige de Nederduitsche Vertaler, of de geen, aan wien de correctie is toevertrouwd, geheel onkundig is in de Italiaansche taal, blijkt uit de zinstorende fouten: guiro voor giuro, gerdarmi voor gendarmi of gente d'armi, en agni santi voor ogni santi, alle heiligen.

Niet dikwijls zijn wij gewoon zoo breedvoerig te handelen over de gebreken der vertaling en van den druk, maar kregen ook sedert langen tijd geene zoo gebrekkige vertaling en zoo slordige uitgave onder het oog. Indien beiden, Vertaler en Uitgever niet in staat zijn om betere voortbrengselen te leveren, dan raden wij hun, de vertaling en den druk der andere werken van denzelfden schrijver, die zij ons in de voorrede beloven, liever achterwege en aan andere meer bevoegde handen over te laten.