Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845

Wyandotté, of de Hutberg. Een Roman uit het tijdperk der Amerikaansche omwenteling. Door J. Fennimoore Cooper. Uit het Engelsch vertaald. II Deelen. Te Alkmaar, bij H.J. van Vloten. 1844. In gr. 8vo. 746 bl. f 6-80.

[p. 182]

De lezers van cooper's Amerikaansche romans zullen hier vele van de goede en van de kwade eigenschappen van zijnen verhaaltrant terugvinden. Onder de eersten behoort eene getrouwe schets van de werkzaamheden en levenswijze der volkplanters, die zich in de (toen) nog weinig of niet bewoonde bosschen nederzetteden, eene belang inboezemende schildering van den toestand des lands en van het karakter en de zeden der Noord-Amerikaansche wilden, en eene goede teekening van de ten tooneele gevoerde personen. Tot de laatste eene groote breedsprakigheid, die dikwijls tot langwijligheid overgaat. Wie onderscheidene romans van cooper gelezen heeft, weet dus ook, wat hij in dit opzigt hier heeft te wachten.

Ons kwam het voor, dat wij in dezen roman eene zekere uitputting van de verbeeldingskracht des Amerikaanschen Schrijvers opmerkten. Onwillekeurig wordt men gedrongen, om bij het lezen van de Hutberg eene vergelijking te maken tusschen dit boek en den Spion, zeker een der beste romans, die cooper geschreven heeft. Er bestaat eene verbazend groote gelijkheid tusschen deze beide verhalen. De tijd, waarin de gebeurtenissen voorvallen, is ongeveer dezelfde; de toestand, waarin de handelende personen wordeu geplaatst, heeft groote overeenkomst. In beide gevallen is het een huisgezin, waarvan de zoon in het Engelsche leger dient; in beide gevallen is de onverwachte, geheime en gewaagde komst van den jongen officier de spil, waarom een groot gedeelte van het verhaal draait; in beide gevallen is een der minnaars een voorstander en bevorderaar van de Amerikaansche vrijheid, en zoo zouden er nog vele trekken van gelijkheid kunnen worden opgesomd. De Spion wordt hier door den Indiaan wyandotté vervangen, en zoowel wat het onderhoudende van het verhaal, als wat het belangrijke der voorstelling betreft, staat, onzes inziens, de Spion veel hooger, dan de Hutberg. Het onderwerp was door den eersten roman te zeer uitgeput, dan dat de tweede even gelukkig konde uitvallen.

Het ontbreekt ook hier intusschen niet aan eigenschappen, die het gebrekkige in zekere mate vergoeden. En schoon het karakrer van harry birch, den edelen, niet alleen zijn bloed en leven, maar ook zijnen naam opofferenden spion, die ter liefde van zijn vaderland zich zelfs schande en verachting getroost, tevreden zoo slechts één man, wash-

[p. 183]

ington, zijne edele beginselen kent en waardeert, oneindig belangwekkender is, dan dat van den held dezes verhaals, zoo is toch in zijne soort wyandotté fraai geteekend, en is ook aan de situatie en het karakter der heldin eene gelukkige wijziging gegeven.