Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

[p. 739]

Beschrijving van de alligator-jagt.

De Alligator van Zuid-Amerika is een schepsel van 9 tot 10 ellen lang, dat voornamelijk van visch leeft, en dikwijls, troepswijs, den mond der stroomen en de bogten als insluit, wanneer twee of drie van hen met den vloed dezelve opzwemmen, en de gansche menigte van visschen aan hen, die er daar buiten op wachten, in den muil jagen. Intusschen mangelt het hun meermalen aan visch, en alsdan begeven zij zich ook wel buiten hun element in de Savannas, en trachten honden, kalveren en veulens te verslinden. De prooi van zulken aard, welke zij bij nacht verrassen, verworgen zij, en slepen die naar het strand, om dezelve dáár te nuttigen. Het rundvee en de honden schijnen dit gevaar te kennen. Wanneer deze begeerig zijn hunnen dorst te lesschen, bulken of huilen zij op ééne plaats, ten einde de oplettendheid des wreeden vijands derwaarts te trekken, en ijlen vervolgens naar eene andere, om te drinken. - Heeft de Alligator eenmaal vleesch geproefd, zoo schijnt hem de visch niet meer te smaken. Immers houdt hij zich alsdan meestal aan den oever op, zich het gevaar getroostende, van in de Savannas, wanneer dezelve door regens onder water gezet worden en vervolgens weêr opdroogen, in het slib te verzinken, en door de boeren met bijlslagen op den kop, die alleen nog uit hetzelve zich opheft, afgemaakt te worden, na tot duslange het leven niet met visch of warmbloedig gedierte, maar met vliegen, kommerlijk gerekt te hebben. - De Alligator grijpt ook menschen, die zich baden, en aan den oever is kinderroof geene zeldzaamheid. Heeft hij eens menschenvleesch geproefd, zoo schijnt hij ook daarop verlekkerd, en zwemt niet zelden nevens eene kanoo, het oogenblik bespiedende, om zijne prooi te pakken. Vanhier, dat, wanneer men weet, dat een Cebado, dat is een aan menschenvleesch gewone Alligator, zich in de nabijheid bevindt, allen zich vereenigen, om op denzelven jagt te maken. Dikwijls gelukt zulks, door een' strik uit te leggen, die met vleesch bezet is. Wanneer hij toehapt, wordt de onderkaak in het touw beklemd, en het gedrogt, dus vastgehouden, met speren gedood. - Intusschen maken moedige mannen aldaar hun werk, om den Alligator ook op andere wijzen te vangen. Een sterk man wapent zijne reg-

[p. 740]

terhand met een' stevigen knuppel van ongeveer eene el lang, die aan beide de einden een' knop heeft, waarin twee haken zijn bevestigd, en in het midden een' gestrengelden riem. Hij springt in den vloed, en houdt den knuppel lijnregt, terwijl hij tevens een' dooden vogel met zich voert. Met den linkerarm zwemt hij, en gaat aldus het monster te gemoet, dat weldra op den vogel toeschiet. Heeft nu de knuppel de vereischte rigting, zoo wikkelt zich de kaak des Leviathans in den haak vast, en nu sleept de zegevierende jager het beest levend met den riem naar het strand. Het schouwspel, dat het in dien toestand aanbiedt, is ontzettend. De knuppel laat het beest niet toe, den muil te sluiten, en gevolgelijk blijft dezelve opgesperd met zijne schrikkelijk dreigende tanden; de oogen puilen, als 't ware, uit hunne holen; het vleesch van onderkaak en lippen is hoogrood; een ondoordringbaar harnas bedekt het lijf; en, hoewel het dier onvermogend is om kwaad te doen, wijkt men onwillekeurig voor hetzelve terug. De inboorlingen hitsen het echter aan, gelijk een stier, door het een lap rood doek voor te werpen, op hetwelk het in eene regte lijn toeschiet, zoo ver de riem zulks vergunt; tot dat eindelijk het spel een einde neemt, en men het monster eene lans onder den gorgel in de borst stoot, bijaldien het niet toevallig op den rug komt te liggen, daar de buik desgelijks ligt kwetsbaar is. Op laatstgenoemde bijzonderheid is eene andere, even stoute soort van jagt gegrond. Men duikt, namelijk, in hetzelfde oogenblik onder water, dat het dier op eenen vogel toeschiet, dien men hetzelve lijnregt voorhoudt, en rijt het den buik met een mes open. - Gij, koene Kraaihelden van Europa! wat zegt gij van zulk eene jagt?