Gesprekmanier der Beduïnen in den omtrek van Tripoli.
Wanneer de Beduïnen zamen spreken, zetten zij zich in het rond op de aarde. De sprekende begint zijne rede daarmede, dat hij een klein plekje van het zand voor zijne plaats met de hand vlak maakt, en nu vervolgt hij zijn gesprek, inmiddels hij teekens op het zand maakt. Zoodra het noodig is, effent hij het zand op nieuw, en vangt zijne teekens we-
[pagina 652]
[p. 652]
der aan. Zij zijn daaraan zoo gewoon, dat een Beduïn, die met een' Christen spreekt, diens hand grijpt, en op derzelver binnenvlakte met zijne vingers allerlei teekens schrijft, om de punten van zijn gesprek aan te duiden, en dan van tijd tot tijd met zijne vlakke hand daarover strijkt, alsof hij ze uitwischte. Deze gespreksmanier heeft de grootste overeenkomst met die der doofstommen.
Auteursrechtvrij