Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

De wandelplaats van Carthagena, in Columbia.

Gelijk de Spanjaarden in het algemeen liefhebbers van wandelen zijn, en bijkans elke stad haar Paseo, of algemeene wandelplaats, heeft, even als Madrid het Prado, waar ieder zich komt vermaken, zoo verlustigen zich ook derzelver afstammelingen in de nieuwe wereld op dezelfde wijze. Gosselmann deelt eenige opmerkingen mede, welke hij op eene wandeling te Carthagena deed. Onder de bonte menigte, welke zich heen en weder bewoog, kwamen daar, zegt hij, eenige voorname Creoolsche dames, die, met echt Spaanschen gang, in hare dunne witte kleeding met korte mouwen en rokken, fier daarheen stapten, alsof zij wilden zeggen: Zoo gij ons blank vel niet bewondert, aanschouwt ten minste onze nette voetjes! In hare nabijheid kon men hier en daar een' sluipenden monnik zien, die, in zijnen zwarten mantel gewikkeld, onder eenen hoed met breeden rand zweette, terwijl dezelve, aan de eene zijde opgeslagen, hem, wel is waar, verhinderde den hemel te aanschouwen, doch geenszins belette, heimelijk blikken ter zijde te werpen, al ware het dan ook enkel, om de menigvuldige eerbewijzingen op te merken, waarmede hem de gemeene man in het voorbijgaan begroette. Een weinig verder waren eenige Negers, die op kleine ezels reden. Zij hadden groenten in de stad verkocht, en keerden nu naar huis terug, op de kleine pakzadels zittende en de beenen kruiselings over den hals des geduldigen ezels geslagen houdende. De gansche opschik van deze lieden bestond in een' ongemeen grooten stroohoed, een hemd, en een', aan het einde gekromden, kleinen stok, waarmede zij het dragende dier van achteren aanspoorden, als de gedurig herhaalde drijfwoorden: burro! anda! (ezel! voort!) niet helpen wilden. En dit was inzonderheid het geval, wanneer zij voor de lompe wagens (volantes, snelwagens) uit het spoor wijken moes-

[p. 491]

ten, welke, met uitzondering van vrachtwagens en koetsen in Bogota, de eenige rijtuigen in Columbia zijn; terwijl er in de gansche overige wereld zeker niets dergelijks wordt gevonden. Zoo ze al ooit in beschaafde landen gebruikelijk waren, zal het zeker vóór eeuwen geweest zijn. Bezwaarlijk kan men deze gedrogtelijke wagens beschrijven, zoo men zich niet een' ouden, van boven midden door gedeelden, staatsiewagen met zeven vensters weet te verbeelden, in dier voege, dat de achterste helft met drie vensters en de groote achterwielen overig is, die dan door één paard, dat tusschen twee lange en lompe stokken loopt, voortgetrokken wordt, terwijl er nog een Neger op het arme dier zit, en het gedurig met zijne lederen zweep slaat, of ook wel met de sporen, die aan zijne naakte voeten zitten, de snelheid dezer keurige equipage poogt te vergrooten. Daar er geene koetsglazen in zijn, waarvoor men trouwens in de taal aldaar naauwelijks een woord heeft, zoo verschaffen de niet geslotene openingen aan het daarin rijdend paar eene schoone gelegenheid, om te zien, en van de minder gelukkige voetgangers gezien te worden. - Voorts zag men eene menigte jonge Negerinnen, wier witte geborduurde kleederen sterk afstaken bij de lange, zwarte handschoenen, kousen en schoenen. Zij gaan ook dikwijls niet alleen met bloote armen, maar barrevoets, ofschoon ze tevens eene menigte ringen aan de vingers, banden om de armen, parels om den hals en bloemen in het haar dragen. Achter deze meisjes volgden eenige Columbische jonge heeren met ligte hoeden, uit wortelvezels gevlochten, met gestreepte buisjes en witte lange broeken, die zoo wijd om de beenen waren, dat onder dezelve, nevens de met hooge hielen voorziene laarzen, waarop deze modegekken met hunnen trotschen gang zich zoo vlug bewogen, nog wel twee beenen hadden kunnen steken, terwijl zij daarheen zweefden onder een onophoudelijk gesnap of liever luid geroep, dat zelfs door hunne rookende eigaren niet werd afgebroken. Iets verder vertoonde zich een sterk, morsig-geel inboorling, wiens glimmend zwart haar nederhing onder den breeden stroohoed, die zijn grof aangezigt beschaduwde; hij had slechts een blaauw geruit, ruim hangend hemd aan, benevens eene broek van dezelfde stof. Hij maakte eene beweging, om uit zijnen breeden, met een' dunnen baard voorzienen, mond zijne cigaar te nemen, en aan zijnen medgezel, eenen

[p. 492]

kastanjebruinen, kroesharigen Mulat, te geven, die, van eenen Europeschen vader en Afrikaansche moeder voortgekomen, met zijn welgevormd ligchaam den beeldhouwer wel tot modél zou kunnen dienen. Nadat hij zijne cigaar had aangestoken, verwijderden zij zich van elkander, om ruimbaan te maken voor eenige ruiters, die met strakken toom, sporen en zweep hunne kleine paarden aanspoorden, welke zij in den telgang hielden, zoo vermoeijend voor het paard, als aangenaam voor den rijder. - Aan de andere zijde stapten eenige officieren van de bezetting, wier groote, zwarte knevels, baard en bakkebaarden slechts een klein gedeelte van het bleekgele aangezigt vrijlieten, hetwelk, met de vonkelende oogen, toonde, dat, zoo al niet deze heeren zelve, ten minste hunne voorouders uit Kastilië afkomstig waren; ofschoon de driekleurige kokarde op de groote, driekante, met pluimen bezette hoeden en het Columbische wapen op de knoopen van hunne schitterende uniform aanduidden, dat zij de vrijheid van het onafhankelijk Gemeenebest tegen de onderdrukking van het oude moederland verdedigden. Voorts zag men hier en daar ook eenen Engelschman, wiens vermagerd en bleek gelaat bewees, dat hij reeds vóór geruimen tijd het koude, vochtige luchtgestel van zijn geliefd eiland tegen de drooge, verschroeijende hitte van dit vasteland verwisseld had. Nogtans gingen zij ook hier, hoezeer zij mogten zweeten, in de kleederdragt van hun vaderland, de blaauwe frak, die met hun volksbestaan zoo onafscheidelijk verbonden schijnt te zijn, als de tulband met den Turk.