Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

Tentoonstellingen van kunstwerken eertijds en thans.

Zien wij, hoe heden ten dage tentoonstellingen van kunstgewrochten, om zoo te spreken, tot eene behoefte geworden zijn, zoo kunnen wij bijna niet begrijpen, hoe de eerste poging daartoe, in Engeland, spot en afkeuring heeft kunnen ontmoeten. De beroemde schilder reynolds ontwierp, in vereeniging met nog meer kunstenaars, het plan tot eene akademie, waarin onder anderen zoodanige tentoonstellingen zouden gehouden worden. Wel verre dat dit ontwerp in de openbare tijdschriften met bijval begroet werd, verschenen er spotprenten, om het belagchelijk te maken. De uithangbordschilders, die in reynold's onderneming een werk van hoogmoed hunner voornamere kunst-

[p. 243]

broeders meenden te zien, gaven, tot verlustiging der vijanden van de kunst, eene tentoonstelling hunner werken ten beste. Was nu al voornamelijk nijd en persoonlijke vijandschap de drijfveer van dezen spot, die eigenlijk zichzelven slechts beschimpte, zoo was dit niet het geval met het oordeel van den geleerden johnson, die een vriend van reynolds was. Nadat deze kunstenaar, ondanks alle hem in den weg gelegde hindernissen, eenige tentoonstellingen tot stand gebragt had, schreef de uitlegger van shakspeare aan een' zijner bekenden. ‘Onlangs hebben wij hier eene tentoonstelling van schilderijen gehad. Welke erbarmelijke schepsels zijn wij toch niet, dat wij tot zulke middelen onze toevlugt moeten nemen, om den tijd te dooden - den kostbaren tijd, die nimmer terugkeert!’