Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

Napoleon en Maria Louize. Geschiedkundige herinneringen van den Baron de Meneval, vroeger Secretaris van Napoleon en de Keizerin Regentesse. Naar het Fransch. Te Amsterdam, bij J.C. van Kesteren. 1844. In gr. 8vo. 336 bl. f 3-25.

Onze Fransche naburen blijven onverzadelijk in hunnen honger naar geschriften, napoleon en zijnen tijd betreffende, en onophoudelijk verschijnen er meer of minder belangrijke werken over den Keizer en zijne regering. Het spreekt wel van zelf, dat eene dergelijke begeerte bij onze natie niet kan worden gevonden; onze herinneringen van de Fransche overheersching zijn nog te levendig. Doch met dat al is napoleon zulk een belangwekkend persoon, dat ook onze aandacht zich gaarne bij hem bepaalt, en ook wij de werken, die hem schetsen, gaarne ter hand nemen. De dagen zijn ook voorbij, waarin men niets dan kwaad van hem wilde hooren, en hem schier tot eenen duivel in menschelijke gedaante maakte. Wij twijfelen daarom ook niet, of dit boek zal ook bij ons belangstellende lezers vinden. Het voert ons vooral ook tot zijne huiselijke betrekking, en levert ons de geschiedenis van zijne verbindtenis met de Oostenrijksche Vorstin. Zij is beschreven door eenen man, die door zijne ambtsbetrekking volkomen in staat was, om haar te kennen, blijkbaar een bewonderaar van zijnen Keizer, in wiens gunst hij grootelijks deelde, maar ook een voorbeeld van die gave van bekoring, welke napoleon in hooge mate bezat, en waardoor hij allen, die in zijne onmiddellijke nabijheid kwamen, met de hechtste banden aan zich wist te verbinden. Wat men in de gedenkschriften van Mevrouw d'abrantes dikwijls als overdrijving beschouwde,

[p. 750]

de innemendheid van den Keizer, gelijk die daar beschreven werd, dat hebben ook latere berigten bevestigd. Merkwaardig zijn in dat opzigt de herinneringen van Mevr. abell, die als kind een tijdlang napoleon tot huisgenoot had, toen hij op St. Helena aankwam, en wier verhalen hem juist in die bekoring van zijnen omgang afschilderen.

Ook de berigten van den Baron de meneval verdienen uit dit oogpunt opmerking, en wij bevelen ze gaarne ter lezing aan. Moge men ook hier en daar zekere partijdige vooringenomenheid niet kunnen miskennen, men zal toch met genoegen den Schrijver volgen, en menige belangrijke bijzonderheid aantreffen, zoowel wat het karakter als wat de geschiedenis van napoleon betreft. Tot de laatste rekenen wij ook het verdwijnen der brieven, tusschen hem en de gekroonde hoofden van Europa gewisseld; eene verdwijning, die de laatsten niet zeer tot eere verstrekt.

De vertaling is zeer middelmatig, soms verkeerd, gelijk b.v. als, bl. 10, gezegd wordt, dat napoleon de bourbons niet kon aanhouden; continuer staat zeker in het oorspronkelijke, hetgeen hier geheel iets anders beteekent; hij kon de reeks der bourbons niet vervolgen, niet als hun opvolger in de koninklijke waardigheid optreden. Met de namen van plaatsen is hier en daar ook zonderling gehandeld. Overigens is de uitvoering zeer netjes.