paalt zich tot de middelen ter meestmogelijke toenadering daartoe, zonder kwetsing van bijzondere regten of wettige belangen, en tot het behoud van een' vorm van wetgeving, waardoor men zich wapent tegen de inbreuk, die op dezelve, door eene deelswijze verbreking van den natuurlijken zamenhang in andere landen, zou kunnen worden gemaakt.’ ‘De onwettigheid van het doel van bescherming (als beginsel) brengt mede, dat ik dit in mijne beschouwing geheel afscheide van de eigenlijke regten van in-, uit- en doorvoer; die ik daarom, als een zuiver financiëel middel, met het best mogelijke overleg en de meestmogelijke sparing, overeenkomstig derzelver bestemming, wensch toegepast te zien. -
De nog bestaande noodzakelijkheid van bescherming, in bijzondere gevallen, brengt mede, dat ik de daartoe bestemde regten, door vaste regelen, aan die gevallen wensch gebonden te zien, waarin die noodzakelijkheid volstrekt moet worden erkend, en dezelve dus ook allengskens wensch ingetrokken te zie, waar dit, door gepaste maatregelen, zonder eenig bezwaar van iemand, zou kunnen geschieden.’
In het algemeen kan Referent zich zeer goed met de beschouwingen van den kundigen Schrijver vereenigen, en prijst derhalve ook deze tweede uitgaaf even ernstig aan aller overweging en behartiging aan, als hij zulks de eerste, nog altijd bruikbaar blijvende, uitgaaf gedaan heeft. Gaarne hadden wij, in dit anders, ook wat den stijl aangaat, goed geschrevene werk, wat minder gebruik zien gemaakt van deelwoorden, en derhalve die thans nog al dikwerf voorkomende ablativi en quasi-ablativi absoluti meer vermeden gezien. Ook sommige lange volzinnen, b.v. in de Inleiding, bl. VI-VIII: ‘De onophoudelijke eischen der voorstanders’ enz. tot ‘vreest te zullen krenken,’ wenschten wij liever gebroken, in kortere zinnen gerond en afgedeeld. Doch dit zeggen wij niet, om iets af te dingen op de wezentlijke, de wetenschappelijke waarde van het werk.