Geschiedenis der laatste vijfentwintig jaren. Door K.H. Hermes. Uit het Hoogduitsch. IIde Deel. Te Deventer, bij J. de Lange. 1844. In gr. 8vo. 377 bl. f 3 - :
Hetgeen wij bij de aankondiging van het eerste deel tot lof van dit welgeschreven geschiedkundig werk zeiden, moeten wij na de lezing van dit tweede, niet alleen herhalen, maar hier nog bijvoegen, dat het in belangrijkheid wint, naarmate het, in het verhaal der gebeurtenissen, met den tijd voortgaat. Het derde boek, waarmede dit deel begint, behandelt Engelands overwegenden invloed in alle werelddeelen, en de voorboden van het verval van het heilig verbond, in twee hoofdstukken, waarin de grootheid en magt van het Britsche rijk en de strijd der partijen in hetzelve op eene juiste en krachtige wijze geschilderd worden; terwijl tevens de voortgang van den Griekschen vrijheidsstrijd tot de beslissing der Europesche mogendheden er met een onpartijdigen blik in wordt voorgesteld. Het vierde boek bevat het tafereel van den stilstand in de staatkundige ontwikkeling van het Europesche vasteland en het begin harer herleving, in drie hoofdstukken, die door hunnen inhoud hoogst lezenswaardig zijn. De teruggang der staatkundige ontwikkeling in Duitschland wordt er met den vinger aangewezen, en de schadelijke gevolgen hiervan ten duidelijkste aangetoond; het misnoegen des volks tegen sommige regeringen, en de woelingen der overdreven bewegingspartij, vinden hierdoor in de omstandigheden des tijds en in het stelsel van terugwerking hunne natuurlijke verklaring; evenzeer was deze staatkundige reactie in Frankrijk, vooral tijdens de troonsverwisseling van lodewijk XVIII op karel X, de oorzaak van den krachtigen aanwas der democratische gevoelens, die den val van den oudsten tak der Bourbons onfeilbaar moesten voorbereiden. De dood van Keizer alexander, de militaire zamenzwering in Rusland tegen de troonopvolging van nicolaas, worden hier met al de noodige uitvoerigheid, die deze merkwaardige gebeurtenissen vorderen, uiteengezet, en
verder een levendig verhaal geleverd van den Russischen krijg tegen de Turken, waardoor het diep verval van het Ottomannische rijk ten duidelijkste zigtbaar werd, en Rusland, hoezeer tegen den zin van de overige Mogendheden der Europesche Pentarchie, het protectoraat over hetzelve verkreeg, dat langzamerhand,