Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

De Wet op het Notarisambt toegelicht door Mr. P. Mabé, junior, Regter Plaatsvervanger bij de Arrondissementsregtbank, Advocaat en Notaris te Haarlem, en Mr. G. de Vries, Az., Phil. Theor. Mag. Litt. Hum. Doct., Advocaat te Haarlem. Als Bijlage van het Handboek voor Notarissen, volgens de Nederlandsche Wetgeving, door den eerstgenoemden Schrijver. Te Haarlem, bij de Wed. A. Loosjes, Pz. 1843. In gr. 8vo. IV en 243 bl. f 2-20.

[p. 549]

Bij de uitgave van den tweeden druk van zijn Handboek voor Notarissen had de Heer mabé beloofd, het te zullen aanvullen door de behandeling van de Wet op het Notaris-Ambt, zoodra die zou zijn vastgesteld. Thans voldoet hij aan die belofte; en, om zich te beter daarvan te kwijten, heeft hij, daar menigvuldige werkzaamheden hem verhinderden zich geheel met de bewerking te belasten, den Heer Mr. g. de vries, az. verzocht, hem daarin behulpzaam te zijn. Bereidwillig heeft deze daaraan voldaan, zoodat dit vervolg van gezegd Handboek op naam van beide Heeren in het licht verschijnt. Zoo ras eene goede bewerking het toelaat, hopen zij, mede als bijlage van vorengenoemd Handboek, een stukje over de nieuwe Wet op de Boedelscheidingen uit te geven.

Dit alles vernemen wij, met meerder, uit het Voorberigt van den Heer Mr. mabé. Hierop volgt de inhoud van het werk. Dan, eene Inleiding, bevattende een geschiedkundig onderzoek naar de ontwikkeling der instelling van het Notariaat. Daarna ontmoet men, in zes Hoofdstukken, die weder elk in verschillende afdeelingen zijn gesplitst, de eigenlijke behandeling der tegenwoordig in werking zijnde Wet op het Notarisambt.

De Schrijvers hebben zich bevlijtigd, niet alleen den zin der wetsartikelen achtervolgens toe te lichten; maar met bescheidenheid deelen zij tevens hunne aanmerkingen op de bestaande wet mede, of het soms eenmaal tot eene verbeterde redactie aanleiding mogte geven. Zoo laat b.v. Art. 24 (zie het werk, bl. 71) van kracht het bepaalde bij Art. 991, B.W., en hiervan is het zonderling gevolg, dat lieden, die bij andere Acten geenszins als getuigen mogen worden genomen, gelijk daar zijn de aangehuwden van den Notaris, zelfs in den eersten graad, benevens zijne bloedverwanten in de regte lijn in den vierden en de verdere graden, getuigen mogen zijn bij het voor hem verledene testament: en zulks, schoon men eer zou hebben gewacht, dat personen, bevoegd om als getuigen bij eene koopacte b.v. op te treden, ongeschikt daartoe zouden zijn verklaard, als er eene uiterste wilsbeschikking wierd opge-

[p. 550]

maakt. Immers gewigtiger stuk is er nooit, dan hetgene over geheel iemands nalatenschap beslist. Alleen het huwelijkscontract kan, in veelomvattendheid, met de uiterste wilsbeschikking worden vergeleken.

Referent kan zich niet vereenigen met der Schrijvers gevoelen, bl. 115, dat de Hypotheekbewaarder, volgens Art. 9 van het besluit van 8 Aug. 1838, S.B. N^o. 27, de inschrijving, overschrijving, vermelding of aanteekening op de registers zou moeten, ja zelfs, dat hij die zou mogen weigeren, indien wel, overeenkomstig het tweede lid van Art. 37 der wet op het Notarisambt, vermeld waren gemeente, sectie en nummer, maar niet, naar Art. 9 van gezegd besluit, de hoegrootheid, zoo als die bij het kadaster bekend staat. De Notarissen waren verpligt naar het besluit van 1838 te handelen, zoo lang er geene wet was, die anders bepaalde; maar, nu bij de wet op het Notarisambt van 1842 de opgaaf der hoegrootheid niet meer gevergd wordt, schijnt ons de Hypotheekbewaarder onbevoegd, om de overschrijving van een stuk te weigeren, hetwelk naar den eisch der wet is opgemaakt, of de aanteekening na te laten, die hij, krachtens zulk stuk, anders zou behooren te doen. Voor zichzelven verkiest echter Referent de omschrijving ook der kadastraal bekende hoegrootheid van de percelen, als strekkende tot bevordering der duidelijkheid. Hij heeft daarom de gewoonte dit nimmer na te laten, maar gelooft desniettemin, dat de Hypotheekbewaarder noch overschrijving, noch inschrijving, noch aanteekening zou mogen weigeren, indien alleen gemeente, sectie en nummer waren aangeduid. Bij doorhalingen zal men zich moeten houden aan de omschrijving, bij het borderel van inschrijving geschied.

Over het algemeen onderscheidt zich ook dit werk, zoowel door grondigheid van redenering, als door helderheid van denkbeelden en juistheid van uitdrukking.