Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

Derde tweetal Brieven over de uitoefening der Geneeskunde in ons Vaderland; geschreven in het jaar 1843 en uitgegeven door J. de Brauw, M.D. te Woerden, enz. Te Woerden, bij C.J. van Leeuwen, Lz. 1843. In gr. 8vo. 68 bl. f : - 75.

Kort na de mededeeling van ons verslag over de brieven van Dr. de brauw werd ons ook dit derde tweetal ter hand gesteld, waarvan wij een beknopt verslag zullen geven.

De vijfde brief is tegen het geschrift van Dr. broers te

[p. 220]

Utrecht gerigt. De oorzaak, dat Dr. de brauw de pen tegen Dr. broers opvat, is de mindere bekendheid van Dr. broers; anders zou hij gezwegen hebben: dit gezegde is voor velerlei uitlegging vatbaar. Bl. 6 stelt ons echter eenigzins op de hoogte van des Schrijvers bedoeling met dezen brief, en hij gaat vandaar verder voort, het geschrijf van Dr. broers te ontleden en op zijne beurt toe te lichten. De betwiste, door Dr. de brauw voorgestane punten zijn: handhaving van den stand der vroedvrouwen; ongeschiktheid der vroedmeesters enz. te platten lande, uit hoofde hunner veelvuldige bezigheden, om barenden in gewone gevallen behoorlijk bij te staan. Daar deze brief eigenlijk van een' geheel polemischen aard is, zullen wij dit onderwerp niet verder vervolgen; het blijve aan Dr. broers overgelaten met Dr. de brauw verder te twisten, in wien, zouden wij zeggen, hij zijnen man schijnt gevonden te hebben.

Het onderwerp van den zesden brief is de geneeskundige verzorging der armen, die hier en daar zeker zeer veel te wenschen overlaat. Of deze bemoeijing echter tot de taak der bekende Commissie kon behooren, trekken wij in twijfel. Tot nog toe verzorgt de Staat slechts weinig zulke armen, en wie kan in ons land wetten voorschrijven aan die uit eigene middelen hunne kranke armen verzorgen? De Heer de brauw schijnt nog weinig in aanraking geweest te zijn met administrateuren van zoogenoemde eigene fondsen. Hij moest eens weten, op welke wijze vragen, door de Regering omtrent het beheer van armenfondsen gedaan, beantwoord zijn geworden! Er zouden nog al wat wijzigingen moeten komen in de algemeene bepalingen, waarvan de brauw, bl. 37, spreekt, zoodat de tekst onder alle varianten en noten als begraven zoude worden. Vele zijner redeneringen zijn ook zoo geheel van administrativen aard, dat wij den Geneesheer onbevoegd achten zich daarin te mengen. Hij vermengt te zeer, wat des Geneesheers is, met datgeen, wat alleen het administratief beheer aangaat. Het kon anders wezen; maar wie zal hier veranderen, wat eenmaal tot eene gewoonte is geworden?

[p. 221]

Intusschen wij doen gaarne hulde aan de goede bedoelingen van Dr. de brauw, en betreuren het, dat de keus tot Lid der Staatscommissie niet op hem gevallen is, welke eer welligt deze of gene, die Lid der Commissie geweest is, hem gaarne zoude gegund hebben. Wij houden ons evenwel verzekerd, dat hij met zijne financiéle plannen, als onder anderen op bl. 43, evenzeer het hoofd zoude gestooten hebben, als waarschijnlijk de Commissie dit gedaan heeft. Wel valt het gemakkelijk te berispen op eenen afstand; maar het beter maken, hic aqua haeret?