Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1844

Beknopte aanwijzing van het ongeoorloofde in den doop der kleine kinderen, benevens de weêrlegging van de voornaamste gronden, welke vóór den kinderdoop bijgebragt worden. Door J.E. Feisser, Dienaar van God en Jezus Christus. Te Groningen, bij W. van Boekeren. 1843. In gr. 8vo. IV, 20 bl. f : - 25.

Dat op twintig bladzijden niet zeer grondig over het op den titel uitgedrukte punt kan gehandeld worden is gemakkelijk te begrijpen. De aanwijzing is dan ook zeer beknopt, en de weêrlegging zeer kort. Het stukje is in twee gedeelten gesplitst, van welke het eerste deel eene beknopte doch zakelijke voorstelling bevat van de onderscheidene bezwaren, welke tegen den doop der kleine kinderen in te brengen zijn. A. Stellige schriftuurlijke bezwaren. B. Historische bezwaren. C. Kerkelijke bezwaren. Het tweede gedeelte bevat eene beknopte weêrlegging van de voornaamste gronden, welke vóór den kinderdoop worden aangevoerd. A. Van Hand. XVI:15, welke plaats aldus ontzenuwd wordt, ‘1^o. het is nog niet bewezen, dat daarin ook kleine kinderen zullen geweest zijn;’ (de Schrijver had moeten bewijzen, dat in dat huis geene kleine kinderen geweest zijn.) ‘2^o. Huis (gezin) wordt in hetzelfde Hoofdstuk, vs. 31, 32, duidelijk aangewezen als bestaande uit zulke voorwerpen, die het

[p. 216]

woord reeds hooren en gelooven konden, 't welk van kleine kinderen niet geldt.’ (Liever: als huis, in den zin van huisgezin genoemd wordt, is het niet noodzakelijk, dat men er de kinderen mede onder verstaat, maar moet het uit den zamenhang blijken, welke uitgestrektheid men aan den zin van dit woord behoort te geven. Het gewone spraakgebruik wijst hier den weg. Al kan nu huis in vs. 31 en 32 bezwaarlijk in dien zin worden opgevat, dat de kleine kinderen zijn medegeteld, wat bewijst dat voor vs. 15?) ‘3^o. Het spraakgebruik moet naar den aard der zaak gewijzigd worden opgevat,’ (had de Schrijver dit slechts iets vroeger bedacht!) ‘zoo als b.v. wanneer wij zeggen: “ik ben met mijn gansche huis (gezin) ter kerk geweest,” men daar toch geene kleine kinderen van één, twee, of drie jaar onder begrijpt;’ (omdat kleine kinderen van één, twee, of drie jaren niet ter kerke kunnen gaan; maar dat zij niet kunnen gedoopt worden, moet nog bewezen worden.) B. ‘Als men den doop der kinderen wegwerpt, dan wil men hierdoor het Heidendom weêr invoeren, of maakt althans, dat de kinderen als buiten God en Christus opgroeijen.’ Hierop antwoordt de Schrijver: ‘1^o. Het Heidendom kan niet weêr ingevoerd worden, want het is nooit weg geweest. Van natuur zijn alle onbekeerde menschen of Joden of Heidenen. Het onderscheid tusschen geloovigen en ongeloovigen komt er slechts wat klaarder door in 't licht,’ enz. enz.; want wij zouden het boekje moeten uitschrijven, om aan des Schrijvers kernachtige redeneertrant niets te kort te doen. C. ‘Men zegt: werd aan abraham de belofte gedaan: Ik ben uw God en uws zaads God; hoe zoude die belofte dan niet evenzeer op de geloovigen onder het N.T. mogen toegepast worden?’ D. ‘De doop is in de plaats der besnijding,’ enz. Dit houdt de Schrijver voor onbewezen, onbewijsbaar enz. E. ‘De genade (mogt eindelijk nog iemand beweren) zoude dan onder het N.T. minder worden, dan zij onder het O.T. geweest is.’ Ook hiertegen wordt dan het een en ander in het midden gebragt, dat men bij den Schrijver mag nalezen.

[p. 217]

Behoudens eens anders beter oordeel, en ieders overtuiging eerbiedigende, meent Ref., dat, moge de Schrijver het een en ander over het niet noodzakelijke, het minder gepaste, of wat dies meer zij, van den kinderdoop niet geheel en al ten onregte gezegd hebben, het ongeoorloofde van den kinderdoop volstrekt niet door hem is aangewezen.