Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1843

Het Gezin van den Overste, door F. Bremer. Te Haarlem, bij de Erven F. Bohn. 1842. In gr. 8vo. 336 bl. f 3-25.
Oorlog en Vrede, door en bij dezelfden. 1842. In gr. 8vo. 226 bl. f 2-50.

Wederom twee romans van de sedert eenigen tijd gunstig bekende Schrijfster, van welke wij in den laatsten tijd de geestvruchten met eene buitengewone mild- en snelheid ontvingen. Het is niet te ontkennen, dat hare manier, het schilderen van huiselijk leven en huiselijke tooneelen in eenen beschaafden en daarbij geïdealiseerden kring, op de lange baan wel wat eenzelvig dreigt te worden. Tot nog toe heeft ons dit niet gehinderd, want de talent- en gevoelvolle Schrijfster weet gedurig aan hare tafereelen iets nieuws, en dat altijd iets bevalligs, bij te zetten. Terwijl men, hare voorstellingen lezende, ingenomen wordt voor de goede, hartelijke, welwillende menschen, die zij ten tooneele voert, wordt men ook ingenomen voor de vrouw, die zoo denkt, dicht en schrijft. Hare werken worden dan ook met algemeene graagte ontvangen, en dit maakt eene breedvoerige beoordeeling goeddeels overbodig; zij wordt dit geheel, wanneer, zoo als thans het geval is, die beoordeeling over een paar geschriften zou moeten loopen, die reeds sedert eenigen tijd het licht

[p. 663]

zien, en den meesten beminnaren en beminnaressen van dergelijke lektuur wel reeds zullen door de handen gegaan zijn. Aan dat verwijl hebben wij voor ditmaal geene schuld; zij ligt bij de Uitgevers: onze welmeenende aanprijzing van de beide voor ons liggende romans zal misschien hier of daar nog niet te laat komen.

De eerste is meer in den gewonen trant der Schrijfster; de tweede is ruim zoo levendig en vrolijk; ook wordt er het een en ander uit de natuur en levenswijze in Noorwegen, onder anderen eene winterreis door de gebergten van dat land, regt levendig en onderhoudend in beschreven. Kortom, wij beloven den lezers, en inzonderheid der lezeressen, in deze beide boeken wederom eene aangename uitspanning, die tevens haar nut kan hebben, indien men de lessen der menschkundige Schrijfster over het huiselijke leven, hoe luchtig en los soms ook daarheen geworpen, niet onachtzaam voorbijziet.

De vertaling is, zoo als zij van zulke boeken zijn moet, los en vloeijend; daarom is het jammer, dat zij door kleine Germaansche vlakjes, gelijk disch voor tafel, eene nederige houding (gebukte), zich vernederen voor bukken (II. 152) en dergelijke ontsierd wordt. De uitvoering is netjes, en de gesteendrukte titelvignetten zuiver. Wij wenschten wel, dat voor zulke ligte lektuur, voor zulke, mogen wij het aldus zeggen, vrouwelijke boeken, een kleiner formaat, dan het deftige groot octavo, in den smaak kwame. De Franschen en Engelschen begrijpen het anders; maar het schijnt, dat de pogingen, om dat bij ons na te volgen, geen' opgang maken.