Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1843

De Intriganten. Een Verhaal. Naar het Hoogduitsch van F. von Heyden, door L.M. Ernst Koning. Te Dordrecht, bij H. Lagerwey. 1841. In gr. 8vo. 275 bl. f 3 - :

De karakters, die in dit romantisch tafereel worden geschilderd, zijn die van menschen, welke, onder het uitwendig vernis van beschaafdheid, zich de trouweloosste handelingen als een spel veroorloofden, en wier eerzucht geen hooger doel kende, dan elkander in geslepenheid te overtreffen. Men speelde valsch, en de tegenpartij, die niets anders verwachtte, maakte het niet beter. De triomferende valschheid nam, onbekommerd over de verregaande onzedelijkheid, haren prijs. Zoo zien wij hier aan het Hof, in de Kerk, in de zamenleving, als intriganten, mannen zonder geweten, vrouwen zonder eer of schaamte, voortspinnen aan hun verfoeijelijk weefsel, of trachten dat van hunne tegenstanders te verbreken. Wij kennen aan het verhaal de ver-

[p. 386]

dienste toe, dat het de boosheid niet op eene uitlokkende wijze voorstelt; het houdt de aandacht op eene aangename wijze bezig, en, ofschoon het geheel verdicht is, draagt het echter de eigendommelijke kleur van het geschiedkundig tijdvak, in hetwelk het geplaatst is. Als eene bijdrage ten behoeve van dat publiek, hetwelk voornamelijk tot uitspanning leest, is deze roman zeer bruikbaar. De Vertaler zal ons wel toestemmen, dat het oorspronkelijke Schinken niet door schenken, maar door hammen had behooren vertaald te zijn, en dat See, waar het hier voorkomt, geen zee, maar een meer beteekent.