Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1843

De Buren. Door Frederike Bremer. II Deelen. Te Groningen, bij W. van Boekeren. 1842. In gr. 8vo. 637 bl. f 5-80.

Wij stemmen allezins in met het gunstige oordeel van eenen Duitschen Recensent over de begaafde Schrijfster van dezen Roman, hetwelk in het voorberigt van den Vertaler is opgenomen. Anderen zullen misschien meenen, dat het te eenvoudig, te weinig piquant is; ons daarentegen bekoorde de eenvoudige huiselijkheid, de tevredenheid met kleinigheden, die alom blijkbaar uit het hart der Schrijfster in hare voordragt en stijl zijn overgestort. Die eenen Roman leest om het verrassende van ingewikkelde situatiën, of om sterke indrukken van ijselijke tooneelen, late dezen gerust liggen; zijn smaak is te overprikkeld, om hem zonder geeuwen te lezen; maar die behagen schept in de geestvrucht eener talentvolle Vrouw, wier zuiver gevoel, wars van alle overspanning, zich het liefst in den huiselijken kring beweegt, die van alles partij trekt, om hare lezers in haren eenvoudigen zin te doen deelen, - de zoodanige zal ongetwijfeld met ons deze Zweedsche Schrijfster zelfs lief krijgen onder het lezen. De geschiedenis overigens, in het eerst bijna zonder eenigen knoop, wordt later nog al ingewik-

[p. 35]

keld; immers genoeg, om van deze zijde te behagen. De titel is min of meer vreemd, en ware, dunkt ons, indien men het boek niet naar den hoofdpersoon Bruno Mansfeld had willen noemen, beter in dien van Moeder en Zoon veranderd. Voor jonge meisjes achten wij dezen Roman eene bijzonder nuttige lectuur. Zij zullen er in zien, wat eene vrouw eigenlijk beminnelijk maakt en aan hare bestemming doet beantwoorden.

De vertaling is zeer zuiver; slechts een paar malen deden leef wel en vast (fast, bijna) ons aan het Duitsch denken, waaruit het boek, daarin uit het Zweedsch vertaald, is overgebragt. Jeuzelachtig (D. I, bladz. 19, geene drukfout voor beuzelachtig, althans dit woord zou kwalijk in den zin te pas komen) en monter, voor opgeruimd, (D. II, bladz. 129) zijn kleine vlekken in de uitdrukking. Dat jacob zeven en nog eens zeven jaren om Rebecca zou hebben gediend, is (D. II, blad. 204) een klein bokje, hetwelk wij niet eens aangewezen zouden hebben, indien wij wezenlijke aanmerkingen op deze boekdeelen gehad hadden.