Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1842

Het verzuimde bedrijf.

De eenige nog in leven zijnde zoon van den grooten Dichter schiller is Koninklijke Opperhoutvester te Lorch, nabij Stutgard. Het is een eerlijk, innemend man, maar hij heeft geen' druppel poëtisch bloed uit de dichtader zijns vaders geërfd. Een vreemdeling, die de voorstelling van een der beste stukken van schiller op het Hoftheater te Stutgard bijwoonde, trof er in de koffijkamer een' man aan, wiens rond en trouwhartig voorkomen hem zoo zeer innam, dat hij terstond, zonder verdere aanleiding, met hem in gesprek trad. Dit onderhoud werd door het schelletje afgebroken, hetwelk de wederopening van het scherm aankondigde. De vreemdeling snelde heen, om geen tooneel van het stuk te verzuimen, en keerde in het volgende tusschenbedrijf naar de koffijkamer terug. De goede Zwaab, met wien hij te vo-

[p. 712]

ren gepraat had, zat weder op dezelfde plaats aan het bufet en was even vriendelijk als te voren. ‘Gij hebt dan uw goede plekje weder kunnen krijgen?’ vroeg de vreemdeling. ‘Eigenlijk niet,’ hernam behagelijk lagchende de ander, ‘want ik heb het in 't geheel niet verlaten.’ - ‘Wel hoe is het mogelijk, in zoo uitmuntend een stuk, een bedrijf te kunnen verzuimen!’ riep de vreemde; ‘bevalt u dan de wijs van voorstelling niet? Zijt gij misschien met het spel van den Heer moritz, döring, maurer of van Mejuffer stubenrauch ontevreden?’ - ‘O neen; integendeel, ik bewonder hen zeer, en nog daarenboven zijn zij allen te zamen mijne goede vrienden.’ - ‘Zoo mishaagt u veelligt het stuk zelf? Mogelijk zijt gij geen vereerder van den voortreffelijken schiller?’ - ‘Wat,’ hernam de Zwaab met drift; ‘ik geen vereerder van hem? Ik ben meer dan zijn vereerder, Mijnheer - ik ben zijn zoon.’